Breaking News

تومور نادری که علایم پریودنتیت را نشان می دهد

11 نوامبر 2020 – یک جراح دهان و دندان، یک تومور عروقی نادر را در یک نوجوان پس از آنکه دندانپزشک و متخصص پریودنتیست به مدت دو سال به طور نامناسب او را برای پریودنتیت معالجه کرده بودند، تشخیص داد. جزئیات این پرونده در تاریخ 6 نوامبر در BMC Oral Health منتشر شد.

پس از جمع آوری و تجزیه و تحلیل نمونه های بافتی این بیمار، تومور بدخیم عروقی نادر همانژیواندوتلیوما اپیتلیوئید (EHE) برای او تشخیص داده شد که می تواند علایم و ویژگی های بیماری پریودنتال را تقلید کند. این مورد یکی از حدود 40 مورد گزارش شده از EHE در دهان است که به گفته نویسندگان اهمیت آگاهی از این تومور غیرمعمول را برجسته می کند.

این گروه به رهبری دکتر Gintaras Januzis از بخش جراحی فک در دانشگاه علوم بهداشتی لیتوانی در كائوناس، نوشتند: این تومور نادر باید جزو تشخیص های افتراقی پاتولوژی پریودنتال قرار گیرد تا با معاینه هیستومورفولوژیکی به موقع، منجر به تشخیص و درمان صحیح شود. تومورهای همانژیواندوتلیومای اپیتلیوئید، تومورهای نادری هستند که تا 1٪ از کل تومورهای عروقی را تشکیل می دهند. آنها اغلب در کبد و ریه ها یافت می شوند و بندرت در دهان یافت می شوند. این نوع تومور به آرامی رشد می کند و علائم آن شبیه به التهاب مزمنی است که در بیماری لثه مشاهده می شود و همین امر تشخیص آن را دشوارتر می کند.

یک زن 18 ساله

این زن 18 ساله که بجز مشکل لثه در اطراف پرمولر فوقانی سمت راست خود از سایر جهات سالم بود، به دندانپزشک مراجعه کرد. برای وی، پریودنتیت مارژینال تشخیص داده شد و برای تسطیح ریشه به پریودنتولوژیست ارجاع شد. به مدت دو سال، این زن در حالی که از داروهای ضد التهاب استفاده می کرد، تحت درمان های پریودنتال قرار گرفت. همچنین دندان پرمولر دوم وی درمان کانال ریشه شده بود. سرانجام، وی به جراح دهان و دندان ارجاع داده شد زیرا پس از دو سال درمان، مشکل او برطرف نشد.

هنگام مراجعه به جراح، تنها شکایت وی، تحلیل لثه در ناحیه ی کام سمت راست بالای دندانهای وی بود. یک معاینه نشان داد که دندان نیش وی و هر دو دندان پرمولر دارای لقی درجه دو هستند. عمق پروبینگ دندان های شماره 13 ، شماره 14 و 15 کمتر از 3 میلی متر در سمت باکال و 5 میلی متر در سمت کام بود. تحلیل لثه، پرمولر اول و دندان نیش را در معرض دید قرار داده بود و سطح ریشه ی در معرض دندان پرمولر دوم با پلاک پوشانده شده بود. یک اسکن توموگرافی سه بعدی (CT) از فک وی گرفته شد. به گفته نویسندگان، این تصاویر تخریب استخوان را در ناحیه ی نقص که به سینوس فک بالا می رسید، جایی که مخاط به صورت موضعی ضخیم شده بودند، نشان داد.

جراح دهان و دندان با این ضایعه ی مزمن که علت مشخصی نداشت و در محل عجیبی قرار داشت، دچار سر درگمی شد. یافته های بالینی با مشخصات تومورهای سرطانی مطابقت نداشت. بنابراین، جراح و بیمار تصمیم گرفتند که دندان شماره 13، 14 و 15 وی را به همراه بخشهایی از بافت نرم که دچار تغییر شده بود، به روش جراحی بردارند. نویسندگان اظهار داشتند: بافت برداشته شده برای ارزیابی به آزمایشگاه ارسال شد.

جراح بر اساس تخریب استخوانی دیده شده در اشعه ایکس و همچنین تجمع سلولهای توموری که توسط رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی ارزیابی شد، همانژیواندوتلیومای اپیتلیوئید را برای این بیمار تشخیص داد.

بازسازی با استفاده از پیوند استخوان آلوژنیک 12 ماه پس از برداشتن تومور آغاز شد. نویسندگان نوشتند: پس از 31 ماه، بیمار هیچ علامت بالینی یا علامتی از عود در رادیوگرافی خود نشان نداد.

در این گزارش، نویسندگان برخی محدودیت ها را ذکر کردند، از جمله این واقعیت که تظاهرات بالینی نگرانی فوری از ضایعه نئوپلاستی را ایجاد نکرده بود، بنابراین بیوپسی اولیه انجام نشد.

اجتناب از تشخیص نادرست

بیمار به دلیل گسترش ضایعه قبل از تشخیص صحیح، سه دندان خود را از دست داد. این مورد اهمیت آشنایی دندانپزشکان با این تومور نادر را برای جلوگیری از تشخیص اشتباه در آینده نشان می دهد.

دکتر Januzis، گفت: می توان با معاینه ی هیستومورفولوژیکی به موقع، مشکل بیمار را بطور صحیح و به موقع تشخیص و درمان کافی را ارائه داد تا از همه ی این عوارض و مشکلات جلوگیری گردد.

منبع:

https://www.drbicuspid.com/index.aspx?sec=sup&sub=hyg&pag=dis&ItemID=327567