Breaking News

آنچه باید درباره درمان های اختلالات TMJ به روش جراحی دانست

درمان جراحی اختلال مفصل گیجگاهی فکی (TMJ) می تواند باعث کاهش درد و بهبود عملکرد فک شود. با این حال، پزشکان از این روش درمانی به عنوان آخرین راه حل استفاده می کنند، زیرا هنوز تحقیقات کافی بمنظور تایید ایمنی و اثربخشی آن انجام نشده است.

اختلالات TMJ گروهی از شرایطی هستند که باعث درد در مفاصل و عضلاتی می شوند که فک را کنترل می کنند. مفصل گیجگاهی فکی، فک را به جمجمه متصل می کند و اجازه باز و بسته شدن آن را می دهد. در روش جراحی پزشک با ترمیم یا جایگزینی بخشی از فک اختلالات TMJ را درمان می کند.

محققان هنوز ایمنی و اثربخشی طولانی مدت روشهای جراحی بر روی عضلات و مفاصل فک را تأیید نکرده اند. بنابراین، پزشکان ممکن است ابتدا درمان های محافظه کارانه و غیرتهاجمی مانند درمانهای تسکین دهنده درد یا ورزش های فک را توصیه کنند.

در این مقاله انواع مختلف جراحی اختلال TMJ و برخی دیگر از گزینه های درمانی مورد بحث قرار می گیرد.

گزینه های جراحی

انستیتوی ملی تحقیقات دندانپزشکی و جمجمه و صورت (NIDCR) توصیه می کند که قبل از انجام جراحی، ابتدا درمان های محافظه کارانه تری انجام شود.

زیرا همانطور که گفته شد، هیچ آزمایش بالینی طولانی مدتی برای ارزیابی اثر بخشی و ایمنی طولانی مدت روشهای جراحی مربوط به TMJ که اغلب غیرقابل برگشت هستند، وجود ندارد. این احتمال وجود دارد که جراحی سبب آسیب و درد بیشتر در فک شود.

افرادی که تمایل به جراحی TMJ دارند، باید در مورد بهترین گزینه های موجود با پزشک خود مشورت کنند.

به گفته ی انجمن جراحان TMJ آمریکا ، گزینه های جراحی موجود عبارتند از:

  • آرتروسکوپی TMJ : افرادی که تحت این روش جراحی کم تهاجمی قرار می گیرند، معمولاً می توانند در همان روز به خانه بازگردند. جراحان برای انجام این عمل از یک برش میکرو استفاده می کنند که ممکن است شامل ترمیم دیسک TMJ یا برداشتن یک خار استخوانی باشد.
  • آرتروسنتز: در طی این روش کم تهاجمی، جراحان سوزن هایی را در فک فرو می برند تا مفصل را با مایع استریل شستشو دهند. این روند مفصل را تمیز کرده و عوامل محرک التهابی را از بین می برد.
  • کندیلوتومی اصلاح شده: این نوع جراحی دهان، فضای مفصل را افزایش می دهد تا از قفل شدن فک جلوگیری کند.
  • جراحی مفصل باز (آرتروتومی یا آرتروپلاستی): این یک روش تهاجمی تر است که در آن جراح سعی می کند مفصل یا دیسک داخل آن را تعمیر کند. این عمل به بیهوشی عمومی نیاز دارد و بعد از آن ممکن است لازم باشد، فرد یک شب را در بیمارستان بگذراند.
  • تعویض مفصل: در طی این روش تهاجمی، پزشکان برای بهبود عملکرد مفصل فکی گیجگاهی، قسمتهایی از آن یا کل مفصل را با پروتز جایگزین می کنند. این جراحی همچنین به بیهوشی عمومی و بستری در بیمارستان نیاز دارد.

ریکاوری

مدت زمان ریکاوری یا بهبودی به شدت شرایط و روشی که فرد جراحی شده است، بستگی خواهد داشت.

به گفته ی انجمن جراحان TMJ آمریکا، زمان های بهبودی معمول برای این روش ها به شرح زیر است:

  • آرتروسنتز: فرد بعد از عمل احتمالاً 1-2 روز در خانه استراحت خواهد کرد.
  • آرتروسکوپی TMJ : به عنوان یکی دیگر از گزینه های کم تهاجم، زمان بهبودی این عمل مشابه با آرتروسنتز خواهد بود.
  • کندیلوتومی اصلاح شده: برای این کار حداقل به 2-3 هفته زمان بهبودی احتیاج است که در طی آن فرد ممکن است سیم، باند یا آتل داشته باشد که فک را در محل خود نگه می دارد.
  • جراحی مفصل باز: بهبودی کامل می تواند 2-6 هفته طول بکشد.
  • تعویض مفصل: زمان بهبودی آن به عنوان یک گزینه تهاجمی دیگر، مشابه با زمان جراحی مفصل باز خواهد بود.

با این حال، این زمان های بهبودی تخمینی هستند و زمان واقعی ممکن است از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.

انجمن TMJ توصیه می کند در روند بهبودی عجله نکنید، زیرا این کار می تواند باعث آسیب بیشتر به فک شود. به عنوان مثال، یک فرد باید تمام دستورالعمل های بعد از عمل را دنبال کند و تا زمانی که تیم مراقبت های بهداشتی او اجازه ندهند، غذاهای جامد و سفت را مصرف نکند.

قبل از هر روش جراحی، فرد می تواند با پزشک در مورد زمان بهبودی احتمالی خود صحبت کند. دانستن این اطلاعات قبل از عمل می تواند به فرد کمک کند تا برای روند بهبودی برنامه ریزی کند، مانند مرخصی از کار یا سازماندهی مراقبت از کودک.

عوارض

طبق یک مرور سیستماتیک از مقالات که در سال 2014 انجام شد، هر نوع جراحی با خطر عوارضی همراه است، هر چه عمل تهاجمی تر باشد، فرد را در معرض خطر بیشتری قرار می دهد. این عوارض می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • آسیب به ساختارهای مجاور
  • عفونت ها
  • مشکلات خونریزی

انستیتوی ملی تحقیقات دندانپزشکی و جمجمه و صورت، همچنین هشدار می دهد که جراحی تعویض مفصل، به طور خاص، می تواند باعث درد یا آسیب دائمی به فک شود. علاوه بر این، این موسسه اشاره می کند که مفصل مصنوعی ممکن است با گذشت زمان خراب شود یا عملکرد صحیحی نداشته باشد.

گزینه های جایگزین

انجمن دندانپزشکی آمریکا و NIDCR هر دو توصیه می کنند که روشهای درمانی کم تهاجمی تر برای مدیریت اختلالات TMJ قبل از جراحی امتحان گردد. آنها پیشنهاد می کنند که ابتدا موارد زیر امتحان شوند:

  • داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن
  • داروهایی مانند شل کننده عضلات یا تسکین دهنده درد
  • آتل های تثبیت کننده یا محافظ بایت
  • تمرینات ورزشی برای بهبود عملکرد فک

آنها همچنین اظهار داشتند که اگر درمان های محافظه کارانه تر جواب ندهند، ممکن است جراحی تهاجمی نیز مسئله را اصلاح نکند.

انجمن TMJ نیز توصیه می کند که فرد مبتلا به اختلال TMJ ، ابتدا برخی از اقدامات اساسی مراقبت از خود را برای کمک به کاهش علائم دنبال کند، که شامل:

  • قرار دادن پک سرد در پارچه و استفاده از آن در مناطق دردناک مفصل
  • خوردن غذاهای نرم
  • استفاده از گرمای مرطوب(حوله ی مرطوب و گرم)
  • برای جلوگیری از حرکت بیش از حد فک، از جویدن آدامس یا خمیازه ی شدید پرهیز کند.

دلایل اختلالات TMJ

اختلالات TMJ گروهی از شرایطی هستند که باعث درد مفاصل و عضلات در اطراف فک می شوند. سه دسته اصلی اختلالات TMJ وجود دارد که قسمتهای مختلف مفصل را تحت تأثیر قرار می دهد:

  • اختلال داخلی مفصل، که شامل دررفتگی دیسک یا مفصل یا آسیب به مفصل است.
  • آرتروز که TMJ را تحت تأثیر قرار می دهد.
  • درد میوفاشیال، که بر عضلات کنترل کننده فک تأثیر می گذارد.

مقاله ی منتشر شده در پزشک خانواده آمریکایی در سال 2015 توضیح داده است که دلایل بسیاری برای اختلالات TMJ وجود دارد. در برخی موارد، این اختلالات نتیجه ضربه به فک هستند، سایر علل شایع عبارتند از:

  • قفل کردن یا ساییدن دندان ها بر روی هم
  • ناهمترازی دندان و فک
  • بیماری خودایمنی
  • عفونت ها
  • آرتروز

در برخی موارد ، ممکن است علت آن مشخص نباشد.

خلاصه

اقدامات جراحی برای اختلالات TMJ از گزینه های کم تهاجمی گرفته تا تعویض کامل مفصل را شامل می شود. از آنجایی که محققان هنوز در حال بررسی ایمنی و اثربخشی این جراحی ها هستند، پزشکان معمولاً از روشهای جراحی تنها زمانی استفاده می کنند که سایر راه حلها موثر واقع نشده باشند.

افراد ابتدا باید درمان های کم تهاجمی مانند تسکین دهنده های درد، کیسه های یخ و محافظ های دندانی را امتحان کنند.

هر فردی که علائم اختلال TMJ را تجربه می کند، باید برای مشاوره در مورد بهترین روش های درمانی با پزشک خود مشورت کند.

منبع:

https://www.medicalnewstoday.com/articles/tmj-surgery#summary