Breaking News

دندانپزشکان باید اعمال محدودیت های حرکتی را برای کودکان در حین درمان کمتر کنند

18اکتبر 2021 – با توجه به مطالعه ای که اخیراً در JDR Clinical & Translational Research منتشر شده است، اگرچه والدین یا پرستاران در مورد استفاده از محدودیت های حرکتی برای کودکانشان در حین درمانهای دندانپزشکی احساسات متفاوتی دارند، به گفته ی نویسندگان این مقاله، این روش باید تنها برای شرایط استثنایی مورد استفاده قرار گیرد.

برخی از مراقبین می گویند که اعمال محدودیت حرکتی حین درمان دندانپزشکی به فرزندان آنها آسیب وارد می کند و برخی دیگر می گویند این کار فرزندان آنها را از جراحت ها محافظت می کند. نویسندگان این مقاله نوشتند: به طور کلی، تیم های دندانپزشکی باید احساسات و نظرات کودکان و خانواده های آنها را هنگام استفاده از محدود کننده ی حرکتی در نظر بگیرند[1].

محققان به رهبری دکتر Christophe Bedos از دانشکده دندانپزشکی دانشگاه مک گیل در مونترال نوشتند: “محدودیت حرکت بدنی به طور کلی باید به عنوان یک اقدام استثنایی باقی بماند، و لزوم انجام آن پس از مشارکت کامل والدین و حتی الامکان کودک تعیین شود.

استراتژی قابل بحث مدیریت بیمار

با توسعه ی بیهوشی و استفاده از آرام بخش، اعمال محدودیت های حرکت بدنی در دندانپزشکی اطفال کاهش یافته اما از بین نرفته است. استفاده از محدود کننده ی حرکتی- Papoose boards  که کودک را بی حرکت نگه می دارد – در برخی از کشورها مانند انگلستان ممنوع شده است، اما هنوز در آمریکای شمالی برای کودکانی که در هنگام مراقبت از دندانها مقاومت می کنند یا می ترسند، استفاده می شود.

اگرچه دندانپزشکان در ایالات متحده از Papoose boards استفاده می کنند، اما استفاده از آنها بحث برانگیز است. استفاده از محدودیت های فیزیکی “وحشیانه” توصیف شده است و ثابت شده است که این محدودیت ها می توانند باعث وارد کردن صدماتی به بیمار شده و عملکرد تنفسی بیمار را تحت تأثیر قرار دهند. از آنجایی که شواهد موجود که دیدگاه والدین را در این مورد توضیح می دهد، نتیجه ای قطعی را ارائه نمی دهند، نویسندگان این مطالعه به دنبال درک بهتری از نظرات مراقبین بودند.

برای کشف این موضوع، محققان از رویکرد پدیدارشناسی[2] استفاده کردند که شامل انجام مصاحبه با گروه های کوچک بود. آنها مصاحبه های عمیقی را بصورت جداگانه با شش والدین و مراقبان کودکانی انجام دادند که برای درمان غیراورژانسی تحت محدودیت حرکت بدن قرار گرفته بودند.

از میان این والدین، ​​سه نفر این تجربه با تخته ی پاپوس را “آسیب زا” نامیدند. یکی از مادران فریاد کودک 3 ساله خود را در طول کل درمان یک ساعته به خاطر می آورد. دختر در تمام مدت تقلا کرده و باعث شده بود که بندهای تخته ی پاپوس بر مچ دستش آثار فشار بر جا گذارند.

یکی دیگر از والدین این تجربه را “خیانت در اعتماد” بین مراقب و کودک و همچنین برخلاف ارزش های آنها نامید. یکی از والدین سوم گفت که درمان غیراورژانس کودک باید به جای استفاده از تخته ی پاپوس به تأخیر می افتاد.

نظرات بسیار متفاوتی از سایر مراقبین دریافت شد. آنها گفتند که تخته پاپوس یک ابزار مناسب است که فرزندان آنها را آرام می کند، و به دندانپزشکان اجازه می دهد تا درمان را تکمیل کنند و تجربیات آنها را “کمتر استرس زا” می کند. یکی از مراقبین توضیح داد که درمان با استفاده از تخته ی پاپوس، ایمن تر و موثرتر از نگه داشتن کودک بود که در ملاقات های قبلی انجام می شد.

علاوه بر این، مراقبانی که تجربیات منفی را گزارش کرده بودند، گفتند که دندانپزشک مشاوره ی کمی در مورد استفاده از مهار کننده به آنها ارائه کرده است، یا به آنها زمان کافی برای فکر کردن در مورد استفاده از آن داده نشده است و هیچ جایگزینی مورد بررسی قرار نگرفته است. نویسندگان مطالعه نوشتند کسانی که تجربیات مثبتی را گزارش کردند، گفتند احساس کرده اند که بخشی از فرایند تصمیم گیری هستند.

دکتر Bedos و همکارانش خاطرنشان کردند که این مطالعه در یک بیمارستان اطفال در کانادا انجام شده است و یافته ها را نمی توان به سایر کشورها، به ویژه کشورهایی که چنین محدودیتی را ممنوع کرده اند، تعمیم داد.

رویکردی خانواده محور

در صورت امکان، دندانپزشکان باید از جایگزین هایی بجای ابزار محدود کننده ی حرکتی کودک استفاده کنند، از جمله تکنیک های راهنمای رفتاری مانند “Tell Show Do” و همچنین سدیشن(conscious sedation). به گفته نویسندگان، سیاست گذاران، دندانپزشکان و اخلاق شناسان باید از مسائل احتمالی اخلاقی در کسانی که تجربیات آسیب زا را گزارش کردند و همچنین اهمیت مشارکت کودکان و خانواده ها در فرایند تصمیم گیری آگاه باشند.

آنها نوشتند: حرفه دندانپزشکی باید در مورد جایگاه کودکان و خانواده های آنها در برخورد بالینی تأمل کند و اهمیت رضایت و نحوه اطمینان از آن در برخورد با کودکان و والدین آنها، را بیاموزد.

منبع:

https://www.drbicuspid.com/index.aspx?sec=sup&sub=pmt&pag=dis&ItemID=329471


[1] JDR Clin Trans Res, October 10, 2021

[2] phenomenological approach