Breaking News

رضایت بیماران از گردش کار دیجیتال ایمپلنت

16نوامبر 2021 – در یک کارآزمایی بالینی تصادفی که در مجله دندانپزشکی منتشر شده است، بیماران رضایت بیشتری را از گردش کار دیجیتالی برای ساخت یک روکش خلفی تکی حمایت شونده با ایمپلنت، نسبت به گردش کار مرسوم، گزارش کردند.

رضایت بیماران از هر دو نوع گردش کار بالا بود، اما بنظر بیماران روش دیجیتال به ویژه به دلیل عدم نیاز به تحمل بو و طعم بد مواد  قالب گیری، عالی بود. همچنین رضایت بیماران از رستوریشن نهایی مستقل از نوع مواد رستوراتیو (لیتیوم دی سیلیکات یا سرامیک تقویت شده با پلیمر)، بالا بود.

نویسندگان به رهبری دکتر  Chatchai Kunavisarut، استادیار گروه دندانپزشکی عمومی پیشرفته در دانشگاه ماهیدول در بانکوک، نوشتند: «با وجود محدودیت‌های این مطالعه، میزان رضایت بیماران در توانبخشی ایمپلنت گپ‌های تک دندانی در قسمت‌های خلفی با روکش‌های ایمپلنت مونولیتیک با پروتکل‌های کاملاً دیجیتالی و مرسوم، بالا بود.[1]

در این کارآزمایی تصادفی‌ و کنترل شده، نظر‌ بیماران در مورد نتایج(PROMs[2])  ارزیابی و تجزیه و تحلیل شد. در این مطالعه، 40 بیمار سالم که به یک روکش پشتی با ایمپلنت نیاز داشتند، شرکت داشتند. هدف ارزیابی رضایت بیماران از فرآیند قالب گیری و نتیجه نهایی بود.

برای این کارآزمایی، نیمی از بیماران تحت یک گردش کار کاملا دیجیتالی قرار گرفتند، از جمله قالب­گیری با اسکنر داخل دهانی، در حالی که نیمی دیگر به یک گردش کار معمولی با تکنیک های قالب گیری معمولی اختصاص داده شدند. اسکن داخل دهانی شامل اسکن شبه کوادرانت از محل های ایمپلنت، از جمله سایت های مقابل هم و بایت ها بود.

یک متخصص پروتز، تمام قالبگیری‌ها را برای بیماران انجام داد و متخصص پروتز دوم، نیز رستوریشنهای نهایی ایمپلنت را امتحان و نصب کرد، و یک تکنسین باتجربه پروتزهای دندانی ثابت حمایت شونده با ایمپلنت را طراحی و تولید کرد.

آنها از فرآیند CAD/CAM ، برای طراحی و ساخت تمام روکش‌های مورد استفاده در این مطالعه استفاده کردند. از دو نوع ماده ی ترمیمی برای بیماران استفاده شد که هر دوی آنها را می توان در کنار صندلی بیمار ساخت.

بیماران در همه گروه ها رضایت بالایی از فرآیند قالب گیری و نتایج درمان را گزارش کردند. آنها نمرات بالایی را به مدت زمان قالب گیری، راحتی، اضطراب، حالت تهوع، درد، و همچنین عملکرد ایمپلنت، زیبایی و تمیزی آن دادند.

با این حال، گروه دیجیتال در مقایسه با گروه معمولی، رضایت بالاتری را گزارش کردند زیرا مجبور نبودند که بو و طعم بد مواد قالب­گیری دستی را تحمل کنند. علاوه بر این، از دو روکشی که باید برای کارآزمایی مجددا ساخته می‌شد، هر دو برای بیماران گروه گردش کار سنتی ساخت شدند. یکی از این روکش ها در طول دوره آزمایش شکسته شد، و یک روکش دیگر تماس های اینترپروگزیمال کافی نداشت.

یک متخصص پروتز نیز ترمیم های نهایی ایمپلنت را ارزیابی و اعلام نمود که نتیجه نهایی همه بیماران خوب است. امتیاز روکش های تولید شده با فرآیند دیجیتال کمی بالاتر از روکش های تولید شده با روش معمولی بود.

نویسندگان خاطرنشان کردند در حالی که در این مطالعه، رضایت بیمار یک هفته پس از درمان ارزیابی گردید، نتایج هنوز مهم هستند، زیرا رضایت بیمار یکی از مهم‌ترین عوامل برای تعیین موفقیت درمان است.

آنها نوشتند: “امروزه، انتظار از دندانپزشکی ترمیمی فراتر از توانبخشی عملکردی دندان های از دست رفته با زیبایی ظاهری طبیعی و سلامت دهان و دندان است و راحتی در هر مرحله از درمان برای بیماران بسیار مهم است.”

منبع:

https://www.drbicuspid.com/index.aspx?sec=sup&sub=cad&pag=dis&ItemID=329609


[1] J Dent, October 30, 2021

[2] patient-reported outcome measures