بیماری لثه خطر ابتلا به بیماری های دیگر مانند سلامت روان و بیماری های قلبی را افزایش می دهد

۲۰ دسامبر ۲۰۲۱ – یک مطالعه ی جدید به رهبری محققان دانشگاه بیرمنگام نشان می‌دهد که در صورت داشتن سابقه ی بیماری پریودنتال (لثه) در پرونده ی پزشکی، خطر ابتلا به بیماری‌هایی از جمله بیماری‌های روانی و بیماری‌های قلبی در بیماران افزایش می‌یابد.

کارشناسان اولین مطالعه از این نوع را با استفاده از اطلاعات ثبت شده در پرونده های ۶۴۳۷۹ بیمار توسط پزشکان عمومی انجام دادند. در این پرونده ها سابقه ی بیماری پریودنتال از جمله ژنژیویت و پریودنتیت ثبت شده بود، که در صورت عدم درمان می توانند منجر به از دست دادن دندانها شوند. از این تعداد ۶۰۹۹۵ نفر مبتلا به التهاب لثه و ۳۳۸۴ نفر مبتلا به پریودنتیت بودند. سوابق این بیماران با ۲۵۱۱۶۱ بیمار که سابقه بیماری پریودنتال نداشتند، مقایسه شد. در میان گروه‌ها، میانگین سنی ۴۴ سال و ۴۳ درصد مرد و ۳۰ درصد سیگاری بودند. شاخص توده بدنی (BMI)، قومیت و سطح محرومیت نیز در بین گروه ها مشابه بود.

محققان داده ها را بررسی کردند تا مشخص کنند در طول مدت متوسط ۳ سال پیگیری، چه تعداد از بیماران مبتلا به بیماری پریودنتال و بدون بیماری پریودنتال به بیماری قلبی عروقی (مانند نارسایی قلبی، سکته مغزی، زوال عقل عروقی)، اختلالات قلبی متابولیک (مانند فشار خون بالا، دیابت نوع ۲)، بیماریهای خود ایمنی(مانند آرتریت، دیابت نوع ۱، پسوریازیس)، و بیماری های روانی (مانند افسردگی، اضطراب و بیماری های روانی جدی) مبتلا می شوند.

در تحقیقی که امروز در مجله BMJ Open منتشر شد، محققان دریافتند که بیمارانی که سابقه بیماری پریودنتال ثبت شده در شروع مطالعه داشتند در مقایسه با گروه بدون بیماری پریودنتال در ابتدای تحقیق ، به احتمال زیاد یکی از این بیماری‌های اضافی در طول ۳ سال، در آنها تشخیص داده می‌شود. نتایج این مطالعه نشان داد: در بیمارانی که سابقه بیماری پریودنتال ثبت شده در شروع مطالعه داشتند، خطر ابتلا به بیماری روانی ۳۷ درصد، خطر ابتلا به بیماری خودایمنی ۳۳ درصد، خطر ابتلا به بیماری قلبی عروقی تا ۱۸ درصد، و خطر ابتلا به یک اختلال متابولیک قلبی تا ۷ درصد افزایش یافته است. جالب توجه این است که خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ در این افراد ۲۶ درصد، افزایش یافته بود.

نویسنده اول این مقاله، دکتر جوت سینگ چاندان، از مؤسسه تحقیقات بهداشتی کاربردی دانشگاه بیرمنگام، گفت: سلامت ضعیف دهان چه در بریتانیا و چه در سطح جهانی بسیار رایج است،هنگامی که بیماری دهان و دندان پیشرفت کند، می تواند منجر به کاهش قابل توجه کیفیت زندگی شود. با این حال، تاکنون، اطلاعات زیادی در مورد ارتباط سلامت دهان و دندان با بسیاری از بیماری های مزمن، به ویژه بیماری های روانی در دست نبود. بنابراین، ما با استفاده از داده های مراقبت های اولیه انگلستان برای بررسی ارتباط بین بیماری پریودنتال و چندین بیماری مزمن، یکی از بزرگترین مطالعات اپیدمیولوژیک در نوع خود را انجام دادیم. ما شواهدی پیدا کردیم که نشان می دهد بیماری پریودنتال با افزایش خطر ابتلا به این بیماری های مزمن مرتبط است. از آنجایی که بیماری های پریودنتال بسیار شایع هستند، افزایش خطر ابتلا به سایر بیماری‌های مزمن ممکن است نشان دهنده ی فشار قابل توجهی باشد که بیماری پریودنتال بر سلامت عمومی و سازمانهای بهداشتی وارد می کند.

بخشی از بودجه ی این تحقیق توسط مرکز تحقیقات پیری اسکلتی عضلانی Versus Arthritis مستقر در دانشگاه بیرمنگام و بخشی دیگر توسط موسسه ملی تحقیقات سلامت (NIHR) مرکز تحقیقات بیومدیکال بیرمنگام تامین شد.

کارولین آیلوت، رئیس بخش تحقیقات در Versus Arthritis، گفت: برخی از بزرگترین چالش ها در مورد آرتریت،- به ویژه شرایط خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید (RA) که ۴۰۰۰۰۰ نفر را در بریتانیا تحت تاثیر قرار می دهد-، این است که بتوانیم افراد در معرض خطر بالای این بیماری را شناسایی کنیم و راه‌هایی برای پیشگیری از آن بیابیم. مطالعات قبلی نشان داده‌اند که احتمال ابتلا به بیماری لثه در افراد مبتلا به RA ، چهار برابر بیشتر از همتایان بدون RA بوده و این بیماری در آنها شدیدتر است. متخصصان مراقبت های بهداشتی باید نسبت به علائم اولیه بیماری لثه و اینکه چگونه این بیماری می تواند پیامدهای گسترده ای برای سلامت افراد داشته باشد، هوشیار باشند و اهمیت اتخاذ یک رویکرد جامع را در هنگام درمان افراد، درک و تقویت کنند.

منبع:

BMJ Open, 2021; 11 (12): e048296 DOI: 10.1136/bmjopen-2020-048296

www.sciencedaily.com/releases/2021/12/211220083114.htm