Breaking News

چگونه بفهمیم هنوز در دهان خود دندان های شیری داریم؟

دندان های شیری اولین مجموعه دندان هایی هستند که در دهان یک فرد رشد می کنند، سپس مجموعه کاملی از دندان های بزرگسالی یا دائمی، جایگزین دندان های شیری اکثر افراد می شود. در برخی موارد، فرد ممکن است یک یا چند دندان شیری در دهانش داشته باشد که نیفتاده و تا بزرگسالی باقی می مانند.

دندان‌های شیری معمولاً در حدود سن 5 یا 6 سالگی شروع به افتادن می‌کنند. معمولاً به نظر می‌رسد که دندان‌های بزرگسالی یا دندان‌های دائمی این شکاف را پر می‌کنند. در برخی از بزرگسالان، برخی از دندان های شیری نمی افتند. این بدان معناست که یک یا چند دندان شیری در جای خود باقی می مانند.

این مقاله توضیح می‌دهد که چگونه یک فرد می‌تواند تشخیص دهد که آیا هنوز دندان‌های شیری دارد، چه چیزی باعث باقی ماندن دندان‌های شیری می‌شود و گزینه‌های درمانی کدامند.

دندان های شیری ماندگار

در برخی از بزرگسالان یک یا چند دندان شیری حفظ می شود که به عنوان دندان های شیری ماندگار شناخته می شود. حدود 25% از افراد دارای دندان های شیری در دهان خود هستند که از سن مورد انتظار برای افتادن آنها گذشته است. دندان های شیری در بزرگسالان می توانند سال ها دوام بیاورند. با این حال، آنها ممکن است در طول زمان غیر کاربردی شوند.

چگونه تشخیص دهیم که یک فرد هنوز دندان های شیری دارد؟

واضح ترین تفاوت بین دندان های بزرگسالی و شیری اندازه آنهاست. دندان های شیری کوچکتر از دندان های بالغ هستند. همچنین معمولاً سفیدتر هستند، زیرا مینای نازک‌تری نسبت به دندان‌های بزرگسالی دارند.

دندان های شیری گاهی اوقات لبه های صاف و گردتری دارند. هنگامی که دندان های بالغ شروع به رویش می کنند، برجستگی های مشخصی در لبه های بالایی آنها دیده می شود که تصور می شود به آنها کمک می کند از طریق لثه بیرون بیایند. این برجستگی‌ها یا «ماملونها» اغلب به مرور زمان فرسوده می‌شوند.

دندان ها چگونه رشد می کنند؟

دندان های شیری معمولاً از حدود 6 ماهگی شروع به رویش می کنند. آنها بسته به نوع دندان تا حدود 30 ماه پس از تولد ظاهر می شوند. هنگامی که کودک به سن 5 تا 6 سالگی می رسد، دندان های بالغ به سطح لثه نزدیک تر می شوند. ریشه ی دندان های شیری متلاشی می شود که باعث لق شدن و افتادن آن ها می گردد. در سن 12 تا 14 سالگی، اکثر افراد تمام دندان های شیری خود را از دست داده اند و مجموعه ای از 28 دندان بزرگسالی دارند. چهار دندان آخر، یعنی دندانهای عقل، معمولاً آخرین دندانهایی هستند که در سنین 17 تا 21 سالگی ظاهر می شوند.

علت باقی ماندن دندان های شیری چیست؟

شایع ترین علت باقی ماندن دندان های شیری در بزرگسالان نبود جانشین دائمی برای آنها است. اگر فردی یک دندان بالغ آماده رویش و جایگزین برای دندان شیری نداشته باشد، احتمال اینکه دندان شیری تا بزرگسالی در جای خود حفظ شود، بیشتر است. شایع‌ترین دندان‌های جایگزینی که از دست می‌روند، دندان‌های پرمولر دوم در فک پایین هستند که در پشت دهان قرار دارند.

اصطلاح پزشکی برای دندان هایی که رشد نمی کنند، “آژنزیس دندانی” است. این بیماری در زنان شایع‌تر از مردان است و برخی از افراد ممکن است این عارضه را از طریق ژن‌های خود به ارث ببرند. Tooth agenesis  سه حالت دارد:

  • هیپودنشیا: شش دندان یا کمتر رشد نمی کنند.
  • الیگودنشیا: بیش از شش دندان رشد نمی کنند.
  • آنودنشیا: مجموعه کاملی از دندان ها رشد نمی کنند.

در برخی موارد نادر، ریشه ی دندان شیری با استخوان فک پیرامون خود جوش می خورد به نحوی که این جوش خوردگی از بین نخواهد رفت(انکلیوز یا فک جوش شدن دندان). در اینصورت دندان دائمی به صورت نهفته باقی می ماند و بیرون نخواهد آمد، مگر این که دندان شیری که مسیر آن را مسدود کرده است ، از طریق جراحی برداشته شود.

 یکی دیگر از علل باقی ماندن دندان های شیری در بزرگسالان، رویش نابجا است. این زمانی اتفاق می افتد که دندان در حین بیرون آمدن از لثه از مسیر معمول خود پیروی نمی کند.

یک دلیل دیگر باقی ماندن دندان های شیری در بزرگسالان می تواند در اثر نهفتگی دندان جانشین، باشد. این زمانی اتفاق می‌افتد که دندان بیش از آنچه باید در بافت یا استخوان لثه فرو رفته و بیرون نمی آید.

دندان های شیری در بزرگسالان چگونه درمان می شوند؟

اگر یک فرد بالغ، دندان شیری داشته باشد و دندان‌ جانشین آن از بین رفته باشد، می‌تواند دندان‌ شیری را نگه دارد یا آن را بکشد.

اگر فردی دندان شیری را نگه دارد، ممکن است تحت برخی اصلاحات ترمیمی قرار گیرد. این می تواند شامل اضافه کردن یک کلاه قالب گیری شده یا molded cap به بالای دندان شیری باشد. این کار می تواند ظاهر یک دندان بالغ را به دندان شیری بدهد.

اگر یک دندانپزشک، دندان شیری را بکشد، فرد ممکن است یکی از راه حل های زیر را انتخاب کند:

  • پذیرفتن وجود شکافی در جایی که دندان شیری زمانی قرار داشته است.
  • استفاده از روش های ارتودنسی برای بستن شکافی که قبلاً محل دندان شیری بوده است.
  • استفاده از پیوند اتوترانسپلانت دندان دیگری در فضایی که زمانی دندان شیری در آن قرار داشته است.
  • قرار دادن یک دندان جایگزین مصنوعی در فضایی که زمانی دندان شیری قرار داشته است.

آیا ماندن دندان های شیری می تواند عوارضی ایجاد کند؟

پاسخ کوتاه این است که بله، با این حال بسیاری از مردم با دندان های شیری سالم زندگی می کنند که کاملاً کاربردی هستند. شایع‌ترین عارضه زمانی ایجاد می شود که یک بزرگسال دندان‌های شیری خود را از دست می‌دهد و فضای کافی برای یک پروتز پارسیل متکی بر ایمپلنت یا ثابت برای جایگزینی دندان شیری وجود ندارد.

سایر عوارض عبارتند از:

  • نامرتب بودن دندان های شیری: دندان های شیری باقی مانده اغلب نامرتب هستند. این بدان معنی است که آنها به خوبی با دندان های دیگر هماهنگ نیستند. این می تواند تمیز کردن آنها را دشوارتر کند و ممکن است منجر به ایجاد حفره شود.
  • نامرتب بودن دندان های دائمی اطراف آن: دندان شیری نامرتب می تواند دندان های بالغ اطراف خود را تحت تاثیر قرار دهد. این می تواند باعث حرکت کردن و نامرتب شدن دندانهای دائمی شود. اگر یک بزرگسال دندان شیری خود را از دست بدهد، دندان‌های اطراف می‌توانند به آن فضا جابجا شوند که روی هم‌ترازی آنها تأثیر می گذارد. این می تواند ظاهر افراد را تحت تاثیر قرار دهد و ممکن است باعث شود که دندان های آنها هنگام بستن دهان در یک راستا قرار نگیرند.
  • ایجاد شکاف بین دندان ها: دندان های شیری باقی مانده کوچکتر از دندان های دیگر فرد هستند. این بدان معنی است که آنها می توانند باعث ایجاد شکاف و فاصله بین دندان ها شوند.
  • مشکلات جویدن غذا: وجود دندان های با اندازه های مختلف و فاصله بین دندان ها می تواند باعث شود که فرد در جویدن غذا دچار مشکل شود.
  • فرو رفتن دندان های شیری: دندان های شیری باقی مانده گاهی اوقات ممکن است به استخوان جوش بخورند و به آرامی در بافت لثه اطراف فرو بروند.
  • مشکلات مربوط به بایت: از آنجایی که دندان های شیری پهنای باریک تری نسبت به دندان های بزرگسال دارند، گاهی اوقات می تواند بر بایت فرد تأثیر بگذارد.

چه زمانی با دندانپزشک تماس بگیرید

اگر یک بزرگسال هنوز در دهان خود یک یا چند دندان شیری دارد، باید با دندانپزشک تماس بگیرد. دندانپزشک، دندانهای شیری فرد را ارزیابی می کند و تصمیم می گیرد که آیا درمان لازم است یا خیر.

اگر دندان و ریشه از نظر ساختاری و زیبایی سالم باشند، ممکن است دندانپزشک توصیه کند که دندان شیری در جای خود باقی بماند.

برای جلوگیری از عوارض، ممکن است تصمیم بگیرند که برخی کارهای ارتودنسی را روی دندان های اطراف انجام دهند. همچنین ممکن است دندانپزشک به بیمار پیشنهاد کند که دندان شیری را بکشد.

چشم انداز

یک فرد می تواند با دندانپزشک در مورد دندان های شیری باقی مانده صحبت کند. دندانپزشک ممکن است او را به یک متخصص ارتودنسی یا متخصص پروتز ارجاع دهد، که می توانند مشاوره های تخصصی و یک برنامه درمانی شخصی برای بیمار ارائه دهند. درمان بستگی به علت دندان های باقی مانده دارد.

با درمان مناسب، خطر ابتلا به عوارض برای بزرگسالان دارای دندان های شیری می تواند کاهش یابد.

خلاصه

دندان های شیری یا موقت اولین مجموعه دندان هایی هستند که در دهان یک فرد رشد می کنند. دندان های شیری معمولا در دوران کودکی می افتند، اما ممکن است در برخی از افراد یک یا چند دندان شیری تا بزرگسالی حفظ شود.

دندان های شیری در بزرگسالان برای برخی افراد مشکلات بسیار کمی ایجاد می کند. با این حال، ممکن است باعث مشکلات زیبایی شناختی، ایجاد شکاف یا مشکلاتی در جویدن شوند.

اگر دندان شیری مشکلی ایجاد نکند، ممکن است فرد تصمیم بگیرد آن را نگه دارد. با این حال، دندانپزشک ممکن است کشیدن دندان شیری را به فرد توصیه کند.

دندانپزشک می‌تواند شکافی را در جایی که دندان شیری بوده است، ببندد، فاصله بین دندان‌های باقی‌مانده را ببندد یا یک دندان جایگزین مصنوعی را در فضایی که دندان شیری قرار داشته است، قرار دهد.

منبع

https://www.medicalnewstoday.com/articles/adults-with-baby-teeth#summary