پریوایمپلنت لیزر دکتر فرحناز فرخی نیا
۲۸ سپتامبر ۲۰۲۲ – بر اساس مقاله ای که در ۱۳ سپتامبر در مجله Prosthetic Dentistry منتشر شد، شیوع بالایی از اختلالات روانی در بیماران مبتلا به اختلالات گیجگاهی فکی (TMDs) وجود دارد. این مطالعه بر افسردگی و اختلال روان تنی تمرکز داشت. بیماری روان تنی، اختلالی روانی است که برای علائم جسمی که بیمار از آنها شکایت دارد، هیچ علت قابل شناسایی پیدا نمی شود.
اختلالات گیجگاهی فکی بر عضلات درگیر با جویدن، مفصل گیجگاهی فکی و سایر ساختارهای مرتبط تأثیر می گذارند. این اختلالات معمولاً علت اصلی درد در ناحیه دهان و صورت هستند و ممکن است در نهایت باعث ایجاد مشکلات روانی در بیماران شوند، اما بار اختلالات روانی آن ناشناخته است.
برای انجام این مطالعه، محققان به دنبال مطالعات مشاهده‌ای بالینی بودند که افسردگی و اختلالات روان تنی را در بیماران مبتلا به TMD با معیارهای تشخیصی اختلال در عضلات، مفاصل و دیسک، تشخیص داده بودند. در مجموع ۲۲ مقاله در این بررسی گنجانده شد.
شیوع کلی افسردگی و اختلالات روان تنی در بیماران مبتلا به TMD به ترتیب ۴۳% و ۶۰% برآورد شد. میانگین نمره کلی افسردگی ۰٫۹۲ برآورد شد که در مقیاس مورد استفاده ی محققان به عنوان افسردگی متوسط طبقه بندی می شود. میانگین نمره کلی برای اختلال روان تنی ۱٫۰۹ برآورد شد که بر اساس مقیاس به عنوان اختلال روان تنی شدید طبقه بندی می شود.
نویسندگان این مطالعه به سرپرستی دکتر گابریلا کائوویلا فلین از دانشگاه پاسو فوندو در برزیل نوشتند: این تحقیق مشخص کرد که بخش بزرگی از بیماران با تشخیص TMD که در یک کلینیک TMD درمان می‌شوند، دچار درجاتی از اختلال روان تنی هستند(J Prosthet Dent, September 13, 2022).
علاوه بر این، یک اختلال عضلانی اغلب در میان بیماران مبتلا به TMD تشخیص داده شد و به دنبال آن، اختلال عضلانی با تشخیص دیگری همراه بود. این یافته با مطالعه ی قبلی مطابقت دارد که نشان می‌داد درد عضلانی شایع‌ترین علت درد دهان و صورت(اوروفاسیال) و به دنبال آن کاهش جابجایی دیسک و آرترالژی(درد مفصلی) است.
نویسندگان مطالعه نوشتند: بیمارانی با بیش از یک تشخیص TMD، با شخصیت مزمن، با سطوح بالای ناتوانی مرتبط با درد، دارای نمرات بمراتب بالاتری برای افسردگی، شدت درد، اختلال روان تنی و ناتوانی فک پایین نسبت به بیمارانی با سطوح پایین ناتوانی مرتبط با درد، بودند.
افسردگی و اختلالات روان تنی از عوامل خطر برای TMD ها محسوب می شوند و این دو وضعیت روانی می توانند علائم و تداوم TMD را بدتر کنند.
دکتر فلین و همکارانش توضیح دادند که اختلالات روانی باید هنگام مدیریت درد دهان و صورت مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند، زیرا درد یک جزء روانی و اجتماعی و همچنین یک عنصر بیولوژیکی دارد.
بیش فعالی عضلانی مرتبط با استرس و عادات بهداشتی دهان و دندان به عنوان عوامل اتیولوژیک علاوه بر یک عامل روانی که علائم را تشدید می کند و بیماران را از مراجعه به درمان باز می دارد، پیشنهاد شده است. علاوه بر این، مطالعات نشان داده اند که بیماریهای روانی توضیح می دهند که چرا برخی از بیماران به درمان های مرسوم پاسخ نمی دهند.
بر اساس یافته های این مطالعه، بیماران مبتلا به TMD باید از نظر افسردگی و اختلالات روان تنی غربالگری شوند.
دکترFelin و همکارانش نتیجه گیری کردند که هنگام مدیریت بیماران مبتلا به TMD در کلینیک، عوامل روانشناختی باید مورد ارزیابی قرار گیرند، زیرا ممکن است این عوامل، عوامل خطر اصلی برای تحریک یا تداوم TMD باشند.
منبع:
https://www.drbicuspid.com/index.aspx?sec=sup&sub=apm&pag=dis&ItemID=332216