۳ نوامبر ۲۰۲۲- تحقیقات اخیر نشان داد که یک ارتباط بافتشناسی بین پریودنتیت و فیبروز دهلیزی وجود دارد و این یک عامل خطر قابل اصلاح برای فیبریلاسیون دهلیزی است. این مطالعه در مجله JACC: Clinical Electrophysiology منتشر شد.
فیبروز دهلیزی یکی از عوامل مؤثر در شروع و تداوم فیبریلاسیون دهلیزی (AF) و سکته مغزی مرتبط با AF است. پریودنتیت که یک بیماری عفونی و التهابی شایع لثه است، باعث تشدید برخی از بیماری های سیستمیک می شود. اگرچه مطالعات قبلی نشان میدهد که پریودنتیت میتواند باعث بیماریهای سیستمیک شود، در مورد ارتباط پریودنتیت با AF و فیبروز دهلیزی تردید وجود دارد. از این رو محققان مطالعهای را بر روی زائدههای برداشته شده از دهلیز چپ(LAAs) انجام دادند تا رابطه بین پریودنتیت و فیبروز دهلیزی را روشن کنند.
یک مطالعه ی آینده نگر بر روی هفتاد و شش بیمار مبتلا بهAF ، که در حین جراحی قلب زائدههای دهلیز چپ آنها برداشته شده بود(LAA)، انجام شد. از بین بیماران AF ، ۵۵ نفر دچار AF غیرپاروکسیمال، ۲۵ نفر دچار نارسایی دریچه میترال، و ۱۸ نفر دچار ترومبوز LAA بودند. همه بیماران تحت معاینه دهانی و ارزیابی پارامترهای پریودنتال مانند تعداد دندانهای باقیمانده، خونریزی در هنگام اندازه گیری عمق پاکت با پروبینگ پریودنتال و مساحت سطح ملتهب پریودنتال (PISA) قرار گرفتند. درجه فیبروز در هر LAA با رنگآمیزیAzan–Mallory اندازهگیری شد.
نتایج:
- فیبروز دهلیزی با خونریزی در پروبینگ، عمق پروب پریودنتال ≥۴ میلی متر و PISA همبستگی مثبت داشت.
- PISA ، به طور مثبت و قوی با فیبروز دهلیزی در بین بیماران با بیش از ۱۰ دندان باقی مانده همبستگی داشت.
- پس از تنظیم برای سن، مدت زمان AF، BMI، نارسایی دریچه میترال، و CHADS2 (نارسایی احتقانی قلب، فشار خون بالا، سن، دیابت، سکته قبلی/حمله ایسکمیک گذرا) امتیاز، PISA به طور قابل توجهی با فیبروز دهلیزی مرتبط بود.
بنابراین محققان نتیجه گیری کردند که پریودنتیت و فیبروز دهلیزی از نظر بافت شناسی مرتبط هستند و پریودنتیت نیز یک عامل خطر برای AF است، که قابل پیشگیری و اصلاح می باشد.
منبع: