پریوایمپلنت لیزر دکتر فرحناز فرخی نیا
۱۴ فوریه ۲۰۲۳ – بر اساس مطالعه جدیدی که در نهم فوریه در مجله بین المللی بهداشت دندان منتشر شد، استفاده از دهانشویه ی آویشن برای درمان پریودنتال ممکن است التهاب لثه را بهبود بخشد و بوی بد دهان را بهتر از سایر دهانشویه ها، کاهش دهد.
نویسندگان نوشتند: برخلاف سایر دهانشویه‌ها که حاوی ترکیبات شیمیایی هستند و می‌توانند عوارض جانبی ایجاد کنند، دهانشویه ی آویشن هیچ اثر غیرطبیعی روی دندان‌ها، مخاط دهان و زبان ندارد. اعتقاد بر این است که این اولین گزارشی است که در مورد استفاده از دهانشویه ی آویشن به عنوان یک گزینه درمانی برای بوی بد دهان صحبت می کند.
نویسندگان به سرپرستی دکتر متین چالیشیر از بخش پریودنتولوژی دانشگاه آدیامان ترکیه، نوشتند: استفاده از آویشن در بیماران مبتلا به التهاب لثه هم در بهبود شاخص لثه و هم کاهش بوی بد دهان، مؤثر است.
هالیتوزیس، که اغلب با بیماری های دندانی و لثه، گیر کردن غذا در فواصل بین دندانی و ساکت خشک همراه است، می تواند اثرات روانی ایجاد کند که منجر به مشکلات اجتماعی، شغلی و عاطفی می شود. گزارش شده است که درمان پریودنتال غیرجراحی، در بهبود وضعیت بالینی پریودنتال افراد و کاهش بوی بد دهان موثر است.
علاوه بر درمان پریودنتال، دندانپزشکان گاهی دهانشویه هایی را توصیه یا تجویز می کنند، اما عملکرد آنها به دلیل عوارض جانبی احتمالیشان بحث برانگیز است. به عنوان مثال، استفاده طولانی مدت از کلرهگزیدین ممکن است باعث احساس طعم غیرطبیعی و تغییر رنگ سطوح دندانی و تغییر در مخاط دهان شود.
برای ارزیابی اثربخشی دهانشویه آویشن، نویسندگان یک مطالعه گذشته نگر بر روی ۶۰ بیمار مبتلا به التهاب لثه انجام دادند. ۳۰ زن و ۳۰ مرد تحت درمان اولیه پریودنتال و به دنبال آن پیروی از دستورالعمل های بهداشت دهان و دندان قرار گرفتند.
سپس بیماران به چهار گروه ۱۵ نفره تقسیم شدند. به گروه اول پیروی از دستورالعمل‌های بهداشت دهان توصیه شد، به گروه دوم دستور استفاده از دهانشویه ی کلرهگزیدین، به گروه سوم استفاده از دهانشویه استات زینک(روی) و کلرهگزیدین دی استات، و به گروه چهارم دستور استفاده از دهانشویه آویشن داده شد.
بر اساس این مطالعه، در ابتدا و یک هفته پس از درمان، شاخص لثه، شاخص پلاک، و مقادیر ترکیبات گوگردی فرار (VSCs) بیماران ثبت شد. اگرچه تفاوت معنی‌داری بین مقادیر شاخص پلاک گروه‌ها پس از درمان وجود نداشت، اما شاخص لثه و مقادیر VSCs بین گروه‌ها پس از درمان، تفاوت معنی‌داری داشت(p = 0.001).
از نظر مقادیر VSC، بین بیماران استفاده کننده از دهانشویه آویشن و گروه شاهد و بین گروه دهانشویه آویشن و استات روی، تفاوت معنی داری مشاهده شد(p = 0.001). نویسندگان این مطالعه نوشتند که تفاوت ها نشان می دهد که دهانشویه های حاوی آویشن ممکن است به اندازه دهانشویه هایی که حاوی مواد شیمیایی هستند، مؤثر باشند.
در گروه کنترل، نمرات شاخص لثه بالاترین و در گروه کلرهگزیدین کمترین مقدار بود. با این حال، مشخص شد که دهانشویه ی آویشن نسبت به دهانشویه ی استات روی در کاهش نمره ی شاخص لثه موثرتر است. نویسندگان نوشتند که این یافته ها نشان می دهد که دهانشویه آویشن ممکن است درمان موفقیت آمیزی برای التهاب در بیماران مبتلا به التهاب لثه باشد.
این مطالعه دارای چندین محدودیت بود، از جمله دوره کوتاه پیگیری مطالعه. به دلیل این نقص، نتایج بلند مدت دهانشویه قابل ارزیابی نبود. چالیشیر و همکارانش گفتند: اگرچه دهانشویه ی آویشن ممکن است التهاب لثه و هالیتوز را بهبود بخشد، اما مطالعات بالینی بیشتری مورد نیاز است.
آنها نوشتند: دهان شویه ی آویشن، که یک درمان طبیعی مقرون به صرفه است، به اندازه ضد عفونی کننده های شیمیایی کارآمد است، که نشان می دهد می توان از آن در درمان پریودنتال و برای مدیریت بوی بد دهان استفاده کرد.
منبع:
https://www.drbicuspid.com/index.aspx?sec=sup&sub=hyg&pag=dis&ItemID=332931