پریوایمپلنت لیزر دکتر فرحناز فرخی نیا
۱۲ مارس ۲۰۲۳- در مقاله ی منتشر شده در Clinical Oral Implants Research، محققان استراتژی موثر پولیش هوا را برای حفظ یا بهبود نتایج درمان جراحی برای پری ایمپلنتیت، پیشنهاد کردند.
هدف از مطالعه ی حاضر بررسی اثربخشی یک پروتکل مراقبت حمایتی از بافتهای اطراف ایمپلنت (SPIC) پس از درمان جراحی پری ایمپلنتیت، بود که شامل ترکیبی از دبریدمان مکانیکی اولتراسونیک و پولیش هوا با پودر گلیسین است.
۳۰ فرد مبتلا به پری ایمپلنتیت که با استفاده از فلپ دسترسی درمان شده بودند، ۶ ماه بعد به طور تصادفی در دو گروه مختلف SPIC قرار گرفتند: برای گروه آزمایش از یک ابزار آلتراسونیک پیزوالکتریک با یک نوک PEEK مخصوص ایمپلنت، و پولیش هوا با پودر گلیسین استفاده شد، در حالی که برای گروه کنترل از همان ابزار اولتراسونیک همراه با یک رابر کاپ و یک خمیر پولیش استفاده گردید. بیماران به مدت ۱۲ ماه، با ویزیت های SPIC متوسط هر ۳ ماه پیگیری شدند. متغیرهای پیامدهای بالینی، رادیولوژیکی، میکروبیولوژیکی و بیوشیمیایی ثبت و محاسبه شدند.
نتایج
پس از ۱۲ ماه SPIC، عمق پروبینگ (PD) بطور میانگین به میزان ۰٫۱۱ ± ۰٫۳۳میلی متر با تفاوت معنی داری بین گروه آزمون و گروه کنترل کاهش یافت(p < .۰۰۱).
معیارهای سلامت بافت های اطراف ایمپلنت عبارتند از عمق پروبینگ کمتر از ۵ میلی متر، عدم وجود خونریزی در هنگام پروبینگ یا تنها در یک سایت در اطراف ایمپلنت، و بدون از دست دادن استخوان اضافی(کمتر از ۵ میلی متر). در بازدید نهایی در ۸۳٪ از ایمپلنت ها، سلامت بافتهای اطراف ایمپلنت تایید شد که شامل ۸۷ درصد در گروه آزمون و ۸۰ درصد در گروه کنترل بود(= p 255/0). هیچ عارضه جانبی توسط افراد شرکت کننده در مطالعه گزارش نشد.
پروتکل SPIC شامل دبریدمان اولتراسونیک مکانیکی به همراه پولیش هوا با پودر گلیسین از نظر کاهش عمق پروبینگ کارایی بهتری را نشان داد. محققان گفتند: یک پروتکل دقیق SPIC می تواند نتایج به دست آمده پس از درمان جراحی پری ایمپلنتیت را به مدت ۱ سال حفظ کند یا حتی بهبود بخشد.
منبع: