پریوایمپلنت لیزر دکتر فرحناز فرخی نیا
۲۲سپتامبر ۲۰۲۳ – مشخص شده است که نشانگرهای زیستی ممکن است به تشخیص زودهنگام پریودنتیت کمک کنند. به دلیل پیچیدگی این بیماری، ترکیب بیش از یک نشانگر زیستی ممکن است برای تشخیص آن لازم باشد.
یک مطالعه جدید منتشر شده در مجله پریودنتولوژی بالینی نشان می دهد که ترکیبات نشانگرهای زیستی بزاقی خاص می توانند به عنوان ابزار غربالگری پریودنتیت استفاده شوند.
مطالعه ای به منظور تعیین دقت ترکیبات نشانگرهای زیستی در مایع شیار لثه (GCF) و بزاق از طریق متاآنالیز برای تشخیص پریودنتیت در افرادی که از نظر سیستمیک سالم بودند، انجام شد.
مطالعات بر روی ترکیب دو یا چند نشانگر زیستی، یک جدول طبقه‌بندی دودویی را ایجاد کرد، مقادیر حساسیت/ویژگی یا اندازه‌های این نشانگرها در گروه افراد مبتلا به پریودنتیت در این مطالعه در نظر گرفته شد. جستجو در آگوست ۲۰۲۲ از طریقPUBMED، EMBASE، Cochrane ، LILACS ،SCOPUS و Web of Science انجام شد. کیفیت روش انجام مطالعات انتخاب شده با استفاده از چک لیست QUADAS-2 مورد ارزیابی قرار گرفت. برای انجام متاآنالیزها از مدل‌سازی خلاصه سلسله مراتبی مشخصه عملکرد گیرنده(Hierarchical summary receiver operating characteristic modelling) استفاده شد.
نتایج
بیست و یک ترکیب در مایع شیار لثه و ۴۷ ترکیب در بزاق مورد بررسی قرار گرفت. متاآنالیز برای شش ترکیب بزاق (میانه ی حساسیت/ ویژگی) امکان پذیر بود که شامل: IL-6 با MMP-8 (86.2 درصد/۸۰٫۵درصد)؛ IL-1β با IL-6(83.0درصد/۸۳٫۷درصد)؛ IL-1β با MMP-8(82.7درصد/۸۰٫۸درصد)؛ MIP-1α با MMP-8(71.0درصد/۷۵٫۶درصد)؛ IL-1β ، IL-6 و MMP-8 (81.8درصد/۸۴٫۳درصد)؛ و IL-1β ، IL-6 ، MIP-1α وMMP-8 (76.6درصد/۷۹٫۷ درصد) بود.
محققان اظهار داشتند که ترکیب دو نشانگر زیستی در مایعات دهانی دقت تشخیصی بالایی را برای پریودنتیت نشان داد، اما با گنجاندن نشانگرهای زیستی بیشتر بهبود قابل ملاحظه‌ای حاصل نشد. در بزاق، ترکیب دوگانه ای از IL-1β ،IL-6 و MMP-8، توانایی عالی برای تشخیص پریودنتیت و ظرفیت خوبی برای تشخیص عدم ابتلا به پریودنتیت دارند. به دلیل تعداد محدود ترکیبات بیومارکری ارزیابی شده، تحقیقات بیشتری برای تأیید این مشاهدات مورد نیاز است.
منبع: