Breaking News

آنکاوری ایمپلنت با لیزر دیود پیکاسو

مقدمه AMD
ایمپلنت دندان یا با استفاده از یک رویکرد یک مرحله ای (قرار دادن هیلینگ اباتمنت در زمان جراحی فیکسچر ایمپلنت) و یا با یک رویکرد 2 مرحله ای (فیکسچر ایمپلنت توسط بافت نرم در زمان قرار دادن پوشانده می شود) انجام می گردد. در رویکرد دو مرحله ای دستکاری بافت نرم برای آنکاوری( آشکار شدن) ایمپلنت به طور کامل بمنظور قراردادن هیلینگ اباتمنت، ضروری است.

با آغاز مرحله پروتز، بافت نرم برای آنکاوری ایمپلنت حذف می شود یا شکل مارجین لثه برای زیبایی بهتر تغییر می یابد، این کار می تواند به روش های مختلفی انجام می شود.
استفاده از ابزار برش(اسکالپل یا tissue punch1) یک رویکرد سنتی برای برش بافت نرم لثه بر روی
ایمپلنت است که نتیجه آن یک لبه خونریزی دهنده است که می تواند با قالب گیری تداخل کند، اگر هر دو مرحله در یک جلسه انجام شود. علاوه بر این، حساسیت پس از عمل(post-operative sensitivity) در این روش گزارش شده است که می تواند به دلیل برش تازه در بافت نرم باشد.

 به طور معمول قالب گیری با 2 هفته تاخیر یا بیشتر انجام می شود تا خونریزی بر روی دقت قالب گیری از بافت نرم تاثیر نگذارد. یک جایگزین برای برش با تیغ استفاده از الکتروجراحی است، در این روش لبه های برش سوزانده می شود تا از خونریزی بعد از عمل کاسته شود.

 با این حال، استفاده از این روش در داخل و اطراف ایمپلنت های دندانی دارای دو پیامد منفی است، در الکترو جراحی نیاز به تشکیل یک مدار بین تیپ تک قطبی داخل دهانی و یونیت جراحی است که با یک بشقاب پایه بر روی بدن بیمار با فاصله از حفره دهان قرار داده شده است. وقتی جریان برقرار می شود الکتریسیته بین تیپ الکترو جراحی از طریق بافت نرم و صفحه ی پایه جریان می یابد، تکمیل مدار با عبور جریان از ایمپلنت فلزی انجام می شود که با افزایش دما در آن همراه است. هنگامی که دما از آستانه 10 درجه ی سانتی گراد بالاتر می رود، افزایش دما در رابط استخوانی با ایمپلنت ممکن است به از دست دادن استخوان و از دست رفتن یکپارچگی یا ادغام ایمپلنت با استخوان منجر شود. توصیه کلی
عدم استفاده از یونیتهای الکترو جراحی در داخل و اطراف ایمپلنت های دندانی است. الکترو جراحی به لایه های سلولی در عمق نفوذ کرده و همراه با افزایش دما سبب انقباض بافت(tissue shrinkage  ) می گردد.

 فاصله ی زمانی بین آنکاوری ایمپلنت و قالب گیری اجازه می دهد تا لبه ی برش خورده از بافت لثه ثبات مورد نیاز را بدست آورد به نحوی که با قالب گیری از مارجین پایدار لثه ، امکان قرار گیری مناسب پروتز در جای مورد نظر فراهم شود.

افزایش استفاده از لیزر دیود در دندانپزشکی به دلیل هزینه های پایین تر برای پیاده سازی این تکنولوژی نسبت به لیزرهای گرانتر مانند لیزرهای CO2 و Nd: YAG و ارائه ی طیف گسترده ای از درمانهای موثری است که توسط این دستگاه قابل انجام است.

 لیزرهای دیود، مانند لیزر پیکاسو(AMD Lasers, Indianapolis, IN, www.amdlasers.com)(شکل 1) قدرت کافی برای تغییر بافت نرم در داخل و اطراف ایمپلنت برای آنکاوری یا تغییر مارجین لثه برای بهبود زیبایی را ارائهمی دهند، علاوه بر این، این دستگاه در محدوده دمای مناسبی این کار را انجام می دهد به طوری که اثرات منفی ناشی از الکترو جراحی بر روی استخوان اطراف ایمپلنت رخ نمی دهد. همچنین با کنترل انعقاد خون و جلوگیری از شیرینکیج بافتی می تواند انجام قالب گیری را همزمان با آنکاوری ایمپلنت در یک جلسه امکان پذیر نماید.از آنجائیکه لیزر دیود لایه های سلولی کمتری را تحت تاثیر قرار می دهد، پاسخ بافت یک واکنش التهابی که منجر به shrinkageبافت در چند هفته ی اول دوره ی ترمیم شود، نخواهد بود (شکل 2).

برای مطالعه ی کامل مقاله بر روی لینک زیر کلیک کنید.

Implant uncovery with the Picasso diode laser

منبع:

http://www.dental-tribune.com/articles/specialities/implantology/28064_implant_uncovery_with_the_picasso_diode_laser_.html