ترکیب ژل پلاسمای غنی از پلاکت: آنالیز وسترن بلات

 ۴ ژوئیه ۲۰۱۶ – ژل پلاسما غنی از پلاکت[۱] (PRP) ماده ی خود زای[۲] مشتق شده از خون است و می تواند به عنوان یک عامل احیا کننده ی ساختارهای دهانی مورد استفاده قرار گیرد. ظرفیت احیا کنندگی PRP  تا حد زیادی به ترکیب آن، از جمله تعدادی از عوامل مختلف رشد نسبت داده می شود. تاکنون، در هیچ مطالعه ای محتوای مولکولی این ژل شناسایی نشده است،  بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی وجود عوامل مختلف رشد در ژل PRP با استفاده از روش وسترن بلات انجام گردید.

مقدمه

ترمیم و یکپارچگی بافت و عروق خونی پس از حوادث مخرب و ترمیمی، مانند جراحی، تروما و روش های احیا کننده، ضروری است. تمرکز اصلی پژوهش اخیر، جستجو و شناسایی تکنیک های قابل اعتماد و ایمن یا روش های درمانی است که ظرفیت بازسازی بافت آسیب دیده را بطور قابل پیش بینی افزایش دهند.

تعداد زیادی از سلول ها در بهبود زخم نقش دارند که از جمله می توان به پلاکتها اشاره کرد. پلاکت ها در کنترل انعقاد و انتشار عوامل رشد و سیتوکین های مربوط به بازسازی بافت، نقش بسیار مهمی بعهده دارند. مطالعات گسترده ای بر روی محصولات مشتق از پلاکت جدا شده از خون فرد بیمار انجام شده است و از آنجائیکه پلاکت ها منبع سیتوکین ها و عوامل رشدی هستند که در تقویت بهبود زخم و ترمیم بافت نقش دارند، این محصولات مورد آزمایش قرار گرفتند.

 با توجه به ماهیت اتوژن و محتوای مولکولی پلاسمای غنی از پلاکت، این ماده دارای توان بالقوه ای برای بازسازی بافت است. در اصل PRP به عنوان محصولی با غلظت بالایی از پلاکت، به دست آمده از خون بطور اتولوگ، که شامل عوامل رشدی با تاثیر بالقوه بر سلول های درگیر در ترمیم زخم و بازسازی استخوان است، تعریف می شود (۲ ). علاوه بر خواص چسبندگی و انعقاد خون از نقطه نظر بیولوژیکی، دلایل استفاده از PRP  از این ایده منشا گرفته است که پس از استفاده از این محصول ترمیم تسریع می گردد، بنظر می رسد این مزایا به فعالیت‌های تعدیل کنندگی مولکول‌های آزاد شده از  α – گرانول‌ها، که در سیتوپلاسم  پلاکت‌ها ذخیره شده اند، مربوط می‌باشد(۳ و ۴).

طیف گسترده ای از مولکول هایی با نقش های مختلف بیولوژیکی در گرانول های مختلف پلاکت ها مانند سروتونین، فاکتورهای انعقادی، پروتئوگلیکان ها، پروتئین های غشایی و انواع مختلف پروتئازها شناسایی شده اند (۵ و ۶). با این حال، برخی محققان بر این باورند که فعالیت عوامل خاص میتوژنیک و رشد، که مشخصا در α– گرانول‌ها ذخیره می شوند، از اهمیت عمده ای در بازسازی برخوردار است(۷ و ۸ ) . فاکتورهای رشد از جمله فاکتورهایی که بطور کلاسیک با PRP مرتبط هستند، خانواده ای از پلی پپتیدها با وزن مولکولی پایین و با طول عمر بسیار کوتاه می باشند. عوامل رشد می توانند رفتار سلول را تعدیل کرده، بیان ژن سلول های هدف را تغییر داده و نهایتا به تحریک مهاجرت سلولی، تکثیر، تمایز و سرانجام به بالغ شدن سلول منجر گردند(۹). عوامل رشدی که بنا بر گزارشات در PRP موجود می باشند، عبارتند از: فاکتور رشد اندوتلیال عروق( VEGF)، فاکتور رشد مشتق از پلاکت (PDGF)، فاکتور رشد تغییر دهنده ی بتا (TGF-β۱)، فاکتور رشد فیبروبلاست (FGF)، عامل رشد شبه انسولین-۱ (IGF-1) و فاکتور رشد اپیدرمی (EGF) ،(,۱۱, ۱۲ ۱۰).
هنگامی که PRP در دندانپزشکی معرفی گردید، بسیاری از اطلاعاتی که پتانسیل احیا کنندگی را به آن نسبت می دهد از مطالعه بر روی مدلهای حیوانی (۱۳و ۱۴) و از چند مورد گزارش انسانی بدست آمده بود(۱۵و ۱۶و ۱۷ و۱۸).

 امروزه، آزمایشات بالینی انجام شده برای ارزیابی اعتبار بالینی PRP نتایج بحث برانگیزی را ارائه داده اند، بسیاری از آنها هیچ تاثیر قابل توجهی را در استفاده از PRP به تنهایی گزارش نکردند(۱۹و ۲۰ و ۲۱)، با این حال گزارش شده است که افزودن PRP به جایگزینهای استخوان موجب افزایش روند ادغام ایمپلنت های دندانی با استخوان[۳]، بهینه سازی گسترش سلول های استخوانی جدید و بهبود تجمع و انسجام جایگزینهای استخوانی مبتنی بر ذرات می شود(۲۳ و ۲۴).

به منظور درک چگونگی عملکرد PRP، اطلاع از ساختار و ترکیبات مولکولی آن مهم است(۲۴). مهم اینست که بدانیم آیا عوامل رشد ذکر شده در غلظتی قابل تشخیص در PRP موجودند؟ و نسبت هر یک از این عوامل در آن چگونه است؟

 با این حال، در حال حاضر تنها شواهد محدودی در دسترس می باشد. از این رو، هدف از این مطالعه، تجزیه و تحلیل کیفی ترکیبات مولکولی PRP بود.

برای مطالعه ی ادامه ی مطلب بر روی لینک زیر کلیک کنید:

Composition-of-platelet-rich-plasma-gel-A-Western-blot-analysis

[۱] platelet-rich plasma gel

[۲] autogenous blood-derived material

[۳] osseointegration