پریوایمپلنت لیزر دکتر فرحناز فرخی نیا
۵ آوریل ۲۰۱۷-هدف: آلفا تری کلسیم فسفات (α-TCP) در مقایسه با هیدروکسی آپاتیت، زیست تخریب پذیرتر است و ادغام بهتری را در طول نوسازی فیزیولوژیکی استخوان نشان می دهد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات α-TCP متخلخل به عنوان داربست بافت مهندسی شده برای تقویت سینوس فک بالا در یک مدل سگ بود.
میکروگراف الکترونی اسکنینگ(روبشی) از ذرات α-TCP متخلخل: (سمت چپ) تصویری با بزرگنمایی کم، (سمت راست) بزرگنمایی بالا
مواد و روش ها
α-TCP متخلخل با آسیاب کردن بلوک α-TCP با ساختاری دارای ۸۰٪ منافذ مداوم تهیه شد. جراحی های تقویت دوطرفه ی کف سینوس در سگهای تازی شکاری پاکوتاه که به طور تصادفی به دو گروه بر اساس نوع ترمیم تقسیم شدند، انجام شد: گروه مورد مطالعه، α-TCP متخلخل و ایمپلنت تیتانیومی و گروه شاهد تنها ایمپلنت تیتانیومی دریافت کردند. حجم استخوان اطراف ایمپلنت (BV) و محتوای مواد معدنی استخوان (BMC) اندازه گیری شد و با استفاده از میکرو توموگرافی کامپیوتری (micro-CT) و رنگ آمیزی ویلانووا- گلدنر مورد بررسی بافت شناسی قرار گرفت. تفاوت بین گروهها با استفاده از آزمون t بررسی شد.
نتایج
تصاویر میکرو CT در ۱۲ هفته پس از جراحی نشان دهنده ی BV و BMC بالاتر در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بود (p <0.05). بررسی بافتی سطوح بالایی از α-TCP را حتی در چهار هفته نشان داد، اما داربست به طور کامل جذب شده و استخوان جدید با ایمپلنت تیتانیومی در هفته های ۱۲ و ۲۴ یکپارچه شده است. با این حال، تشکیل استخوان در گروه شاهد در طول مطالعه مشاهده نشد.
نتیجه گیری
α-TCP متخلخل سبب افزایش BV و مینرالیزاسیون استخوان و تشکیل زودتر استخوان در سینوس تقویت شده ی فک بالا می شود. بنابراین، این داربست بافتی، ممکن است جایگزینی بهتر برای استخوان اتولوگ، بمنظور تقویت سینوس فک بالا باشد.
مقاله ی کامل در شماره ۱/۲۰۱۷ از مجله ی Oral Science and Rehabilitation منتشر شد. دسترسی رایگان به این مقاله در آدرس: www.dtscience.com امکان پذیر است.
منبع:
http://www.dental-tribune.com/articles/specialities/implantology/34066_bone_augmentation_of_canine_frontal_sinuses_using_a_porous_-tricalcium_phosphate_for_implant_treatment.html