Breaking News

آیا بوتاکس- A برای تسکین درد TMD مؤثر است؟

 21 نوامبر 2017 – تا 10٪ از بیماران بالغی که به دندانپزشکان مراجعه می کنند، از درد ناشی از اختلالات تمپوروماندیبولار (TMD)، از جمله درد شدید عضلات مضغی رنج می برند. اگر درمان های معمول برای این بیماری موثر نباشد، آیا سم بوتولینوم A  یا  Botox-A می تواند یک گزینه ی درمانی باشد؟
بر اساس یک مطالعه جدید که در مجله ی Journal of Oral and Maxillofacial Surgery (نوامبر 2017، جلد 75:11، ص 2307-2315) منتشر شده است، محققان بوستونی دریافتند که علائم درد در 30 درصد از بیماران مبتلا به اختلالات تمپوروماندیبولار، از طریق درمان با بوتاکس A برای یک دوره ی متوسط بیش از 10 هفته ای کاهش می یابد.
دندانپزشکان عمومی می توانند برای مدیریت درد بیماران مبتلا به TMD از Botox-A استفاده کنند، نویسنده ی ارشد این مقاله Shehryar Khawaja گفت: همانطور که در مطالعه ما نشان داده شده است، گاهی اوقات درد مرتبط با TMD به روشهای معمول مانند درمان فیزیکی، دارویی و یا دستگاه های ارتودنسی دندان، قابل کنترل نمی باشد، در چنین مواردی، Botox-A می تواند ابزاری بسیار مفید برای بازگرداندن آرامش به بیمار باشد.

درد غیرقابل کنترل

اختلالات تمپوروماندیبولار، زیر گروهی از اختلالات عضلانی اسکلتی و عصبی عضلانی کرانیوفاشیال است که در آن مفاصل تمپوروماندیبولار، عضلات مضغی(جونده) و بافتهای سر و گردن درگیر می شوند. با توجه به مطالعات قبلی بین 2.5 تا 10 درصد از بزرگسالان آمریکایی از این اختلالات رنج می برند.
اختلالات عضلات مضغی در TMD اغلب شامل درد مزمن مداوم و راجعه و محدودیت حرکتی مندیبل است. در حالی که پاتوفیزیولوژی این اختلالات هنوز به طور کامل درک نشده است، مطالعات قبلی عوامل خطرساز مانند زن بودن، درد در فعالیت های عملکردی فک و درد در هنگام لمس، حضور سایر بیماری های درد زا و سایر موارد را شناسایی کرده اند.
در حالی که TMD اغلب به درمان محافظه کارانه ی معمول پاسخ می دهد، درد در برخی از بیماران برطرف نشده و مقاوم می شود، به این معنی که با وجود بهترین تلاش ها نمی توان آن را کنترل کرد. این زمانی است که سم بوتولینوم نوع A می تواند مورد استفاده قرار گیرد. مطالعات نشان داده اند که این درمان در مدیریت سایر اختلالات مزمن مؤثر است، اما نتایج استفاده از سم بوتولینوم نوع A در بیماران مبتلا به اختلالات عضلانی مضغی، ضد و نقیض است.
محققان مطالعه حاضر در جستجوی تعیین اثربخشی و ایمنی بوتاکس-A در درمان درد عضلانی مضغی مقاوم و همچنین شناسایی ویژگی های جمعیت شناسی، تشخیصی و درمانی بودند که نتایج بالینی درمان با بوتاکس را پیش بینی کند.
آنها یک بررسی گذشته نگر بر روی 116 بیماری که طی ماههای مه 2012 تا ژوئن 2016 حداقل دو دوره تزریق 100 واحدی بوتاکس-A  را با 12 هفته فاصله بین دو دوره تزریق برای میالژیای مضغی مقاوم دریافت کرده بودند، در بخش جراحی دهان و فک و صورت در بیمارستان عمومی ماساچوست، انجام دادند. اکثر این بیماران با این درد بیش از پنج سال دست و پنجه نرم کرده اند.
چرا دو سیکل تزریق انجام گردید؟ به گفته ی نویسندگان، تزریق بوتاکس در دو سیکل اجازه می دهد که زمان کافی برای تعیین ایمنی و اثربخشی درمان وجود داشته باشد. آنها خاطر نشان کردند که اولین دوز ممکن است واکنش کامل فیزیولوژیکی به درمان را نشان ندهد و ممکن است بین دو تا شش ماه طول بکشد تا اثرات تزریق اول نمایان شود.
بیش از 30٪ از بیماران کاهش شدید درد را برای یک دوره ی متوسط بیش از 10 هفته ای گزارش کردند. تقریبا در 40٪ از بیماران درد بطور متوسط برای تقریبا 9 هفته کاهش یافته بود، در حالی که  تزریق بوتاکس در کاهش درد 29.6٪ از آنها بی تاثیر بود و یا به میزان بسیار کمی درد آنها را برای کمتر از 1.5 هفته کاهش داده بود.
دکتر Khawaja نوشت: کاهش درد قابل توجهی بنا به تعریف زمانی است که یک بیمار گزارش دهد که نمره ی درد حداقل 75٪  کاهش یافته است و حداقل تاثیر یا بی اثر بودن درمان در تسکین درد، بنا به تعریف زمانی است که علائم درد کمتر از 25٪ درصد بعد از تزریق کاهش یافته باشد.

بیش از 16٪ از شرکت کنندگان حداقل یک عارضه ی جانبی را در طی دوره های تزریق گزارش کردند. به طرز شگفت انگیزی، گروهی که به میزان قابل توجهی از علائم دردشان کاسته شده بود، بیشترین عوارض جانبی را به خود اختصاص دادند(30.3 درصد). شايعترين عارضه ی جانبی گزارش شده، کاهش اندازه عضله ی مضغی بود.
محققان دریافتند که اثربخشی درمان با بوتاکس به طور آماری با حضور هیپرتروفی عضلانی (p = 0.004)، کاهش دامنه حرکتی (p = 0.02)، مصرف همزمان مسکنهای اوپوئیدی(p = 0.003)  و تزریق بی حس کننده های موضعی (p = 0.003)  مرتبط است. محققان حضور هیپرتروفی عضلانی و وقوع اثرات نامطلوب را پیش بینی کننده ی نتایج مثبت و استفاده همزمان از مسکنها را پیش بینی کننده بی اثر بودن یا حداقل تاثیر در کاهش درد، معرفی کردند.

تزریق بوتاکس A خط اول درمان نیست

نویسندگان به محدودیت های این مطالعه، اذعان کردند، این که مطالعه آنها یک تحلیل گذشته نگر بود، بنابراین آنها قادر نبودند تمام عوامل مرتبط با تحقیق را در نظر بگیرند. با این حال، آنها به نوآوری تحقیقات خود اشاره کردند.
نویسندگان این مقاله نوشتند: این اولین مطالعه ای است که به بررسی اثربخشی، ایمنی و عوامل پیش بینی کننده نتایج بالینی درمان با بوتاکس- A برای درد عضلانی مضغی مقاوم پرداخته است. با این وجود، این نتایج باید با احتیاط تفسیر شود و نیاز به تکرار دارد.
دکتر Khawaja اشاره کرد که درمان متعارف به عنوان خط اول درمان، به دلیل هزینه ی نسبتا بالای درمان بوتاکس- A و عدم پوشش بیمه ای آن ترجیح داده می شود.
او نوشت: باید به بیماران روش های درمان معمول ارائه شود، زیرا بسیار مقرون به صرفه هستند. با این حال، اگر علائم بیمار تسکین نیافت، یا اگر درمان متعارف به دلایلی برای بیمار ممنوع باشد، درمان با تزریق بوتاکس می تواند امتحان شود.
علاوه بر این، وی خاطر نشان کرد که بر اساس تجربه ی اخیر خود، شرکت های بیمه در ارائه ی پوشش برای تزریق بوتاکس بمنظور مدیریت اختلالات مضغی انعطاف پذیرتر شده اند، که این خبر خوبی برای بیماران و پزشکان است.

منبع:

http://www.drbicuspid.com/index.aspx?sec=sup&sub=img&pag=dis&ItemID=322332