Breaking News

آیا یک دستگاه تصویربرداری بدون تابش یونیزان می تواند ضایعات پوسیدگی اولیه را تشخیص دهد؟

29 نوامبر 2017 – تشخیص ضایعات پوسیدگی اولیه دشوار است و روش های تصویر برداری فعلی دارای نقایصی برای این کار هستند. به منظور کمک به یافتن این ضایعات، محققان عملکرد یک دستگاه رادیوگرافی نوری مادون قرمز نزدیک(NILT)  که با تکنیک transillumination یا تابش نور به بدن[1] کار می کند را برای یافتن این ضایعات با رادیوگرافهای بایت وینگ مقایسه کردند. بر اساس نتایج این مطالعه، محققان دریافتند که دستگاه NILT  بنام CariVu ساخت شرکتDEXIS  ، به اندازه کافی برای تشخیص ضایعات اولیه ی بین دندانی حساس و دقیق است.

دکتر  Baltacıoğlu نویسنده اصلی این مقاله از بخش دندانپزشکی ترمیمی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آنکارا ، می گوید: بررسی های انجام شده بر روی ترانس ایلومینیشن با نور مادون قرمز نزدیک، نشان می دهد این تکنیک دارای حساسیت و دقت تشخیصی مناسب برای تشخیص ضایعات پوسیدگی اولیه ی بین دندانی می باشد و می تواند به عنوان یک روش تشخیص پوسیدگی بدون استفاده از تابشهای یونیزان بکار رود. نتایج این تحقیق در مجله ی BMC Oral Health منتشر گردید.

شناسایی ضایعات بین دندانی در مراحل اولیه دشوار است

حتی با روش های تصویربرداری متعارف، تشخیص ضایعات اولیه ی ناشی از پوسیدگی دشوار است. در حالی که در بسیاری از مطالعات از سیستم تصویر برداری داخل دهانی دیجیتال برای تشخیص این نوع ضایعات استفاده شده است، مطالعات اندکی بر روی روش فوتو- اپتیکال برای تشخیص زود هنگام پوسیدگی انجام شده است.
محققان در مطالعه حاضر می خواستند قابلیت تشخیصی روش NILT و رادیوگرافهای بایت وینگ photostimulable phosphor plate   یا  (PSP)را ارزیابی کنند و همچنین تفاوتهای بین و درون مشاهده گر(intraobserver and interobserver ) و همچنین میزان تجربه ناظران را در تشخیص ضایعات اولیه ی پوسیدگی در in vivo بررسی نمایند.
در روش NILT  از نورنامرئی با طول موج بلند برای تشخیص پوسیدگی استفاده میشود. مزایای عمده این روش، کاهش پراکندگی پرتو است که اجازه می دهد تا نور مادون قرمز نزدیک، از اشیا بطور عمیق تری عبور کند و در آن از هیچ گونه تابش یونیزانی برای تجسم ضایعات پوسیدگی اینترپروگزیمال استفاده نمی شود. این سیستم یک روش پیشرفته تر از روش تصویربرداری دیجیتالی ترانس ایلومینیشن فیبر نوری (DIFOTI) است. تفاوت اصلی این سیستم ها این است که سیستم DIFOTI از نور مرئی استفاده می کند، در حالی که در سیستم NILT از نور نامرئی با طول موج طولانی استفاده می شود.
محققان برای مطالعه خود، از 26 بیمار با 52 دندان خلفی درمان نشده با و یا بدون درجات مختلفی از ضایعات اولیه ی بین دندانی ثبت نام کردند. تصاویر با استفاده از هر دو روش رادیوگرافی بایت وینگ با استفاده از PSP های دیجیتال(Digora Optime, Soredex)   و NILT گرفته شد. یک رادیولوژیست دهان و فک و صورت و یک مشاور دندانپزشکی ترمیمی دو بار این تصاویر را ارزیابی کردند.
از مقیاس عددی زیر برای تشخیص پوسیدگی استفاده شد:

  1. قطعا پوسیدگی
  2. احتمالا پوسیدگی
  3. غیر قطعی
  4. احتمالا بدون پوسیدگی
  5. قطعا بدون پوسیدگی

در تصویر برداری NILT، تصاویر از زوایای مختلف تهیه شد و یافته های تشخیصی آن، توسط دو ناظر در طول دو روز آنالیز شد.

در مجموع 36 دندان بعد از دریافت نمرات پوسیدگی 1، 2، یا 3 بر اساس تصویربرداری، برای اعتبار سنجی بالینی ارسال شدند.
محققان هیچ اختلاف قابل ملاحظه ای بین رادیوگرافی بایتوینگ و NILT برای تشخیص ضایعات اولیه ی بین دندانی مشاهده نکردند. قابلیت اطمینان بین و درون مشاهده گر  برای ارزیابی NILT نسبتا بالاتر بود.

نویسندگان به تعدادی از محدودیت های این مطالعه اشاره کردند، از جمله اینکه پوسیدگیهایی ممکن است در این دندان ها وجود داشته باشد اما با نمرات 4 یا 5 در تصویربرداری طبقه بندی گردد و این که در این مطالعه تنها دو ناظر وجود داشته است.
با این حال، نویسندگان نتیجه گرفتند که نور نامرئی مادون قرمز نزدیک، نقش مهمی در تشخیص ضایعات پوسیدگی اولیه دارد. آنها همچنین گفتند: نتایج این مطالعه همچنین نشان دهنده ی عملکرد خوب NILT در تشخیص ضایعات پوسیدگی های اولیه است.

منبع:

http://www.drbicuspid.com/index.aspx?sec=sup&sub=rst&pag=dis&ItemID=322383

———————————————————————————-

[1] a radiation-free near-infrared light transillumination (NILT) device