Breaking News

ایمپلنت های سرامیکی

20 دسامبر 2017- دکتر Sammy Noumbissi، بنیانگذار و رئیس آکادمی بین المللی Ceramic Implantology ، پیش از سخنرانی در کنفرانس ایمپلنت های سرامیکی در فوریه 2018 در سن دیگو در مصاحبه با سایت DrBicuspid مطالبی را در مورد این نوع از ایمپلنتها ارائه نموده است که بطور خلاصه برای شما بازگو می کنیم.

از آنجایی که میزان عدم موفقیت ایمپلنت های معمولی می تواند بیشتر از حد انتظار باشد و با توجه به مشکلات مرتبط با اسئواینتگریشن، دکتر Noumbissi در خط مقدم حرکت بسمت افزایش استفاده از ایمپلنت های سرامیکی قرار دارد.

او می گوید: ایمپلنت سرامیکی دستگاهی است که برای ایمپلنتیشن دائمی در استخوان فک ساخته شده است. این نوع ایمپلنت از ترکیبی از پودرهای سرامیکی پزشکی که به عنوان بیوسرامیک شناخته می شوند، ساخته می شود. ایمپلنتهای زیرکونیومی، فلز نیستند، آنها از سایر مواد سرامیکی مانند yttria و آلومینا ساخته می شوند. تمام این مواد ابتدا در طبیعت به عنوان سنگهای فلزی استخراج می شوند، اما به علت خواص آنها به عنوان فلزات انتقالی، تحت پروتکل های بسیار پیچیده ی صنعتی می توانند به بیوسرامیک تبدیل شوند.
ایمپلنتهای سرامیکی اولیه تنها از یک پودر سرامیکی ساخته شده بودند، همین امر سبب شده بود که انعطاف پذیری و انسجام ساختاری ضعیفی داشته باشند. امروزه ایمپلنت ها از کامپوزیت های سرامیکی ساخته می شوند که باعث ایجاد انعطاف پذیری بیشتر و شکنندگی کمتر نسبت به انواع اولیه شده است. اینتگریشن و میزان موفقیت ایمپلنت های سرامیکی قابل مقایسه با ایمپلنت های تیتانیومی پوشش دار می باشد. در حقیقت، اینتگریشن “واقعی” زیرکونیا با استخوان بیشتر از تیتانیوم است.

بیشترین سوالات دندانپزشکان عمومی از شما درباره این نوع ایمپلنت چیست؟

هنگامیکه در مورد ایمپلنتهای سرامیکی صحبت می کنم، همیشه در مورد آنها، جو بی اعتمادی و تردید وجود دارد. از من معمولا این سه سوال پرسیده می شود:

  1. اگر این نوع ایمپلنت از زیرکونیم ساخته می شود، چگونه می تواند سرامیکی باشد؟
  2. آیا آنها مستعد شکستگی نیستند؟
  3. آیا ممکن است سرامیک با استخوان ادغام شود؟

من متوجه شدم که درک عمیق و صحیحی از زیرکونیا و روند تولید آن وجود ندارد. اکثر دندانپزشکان وقتی که به ایمپلنت های سرامیکی اشاره می کنند به اشتباه از اصطلاح “زیرکونیم” استفاده می نمایند، اما وقتی که درباره پروتز صحبت می کنند، به آسانی به زیرکونیا رجوع می کنند.
مطالعه ی منتشر شده در مجله ی Implant Dentistry  (فوریه 2015، جلد 24:1، صفحات 37 تا 41) نشان داد در بیماران، پاسخ بافت نرم به زیرکونیا و ایمپلنت های زیرکونیایی نسبت به بافت اطراف ایمپلنت ها و آباتمنتهای تیتانیومی از لحاظ بالینی و علمی بسیار بهتر است. مطالعات نشان داده اند که در اطراف ایمپلنت های سرامیکی بافت کراتینیزه ی بیشتر است، همچنین وسکولاریزاسیون و ثبات کلی بافت نرم بهتر است و هیچگونه تغییر رنگ در حاشیه ی لثه دیده نمی شود(مجله پریودنتولوژی، ژانویه 2006، جلد77:1، صفحه 73 تا 80). در نهایت، به عنوان یک نتیجه از انرژی سطحی پایین آن، تشکیل پلاک بر روی سطوح ایمپلنتهای سرامیکی زیرکونیا بسیار محدود است، که در مشاهدات بالینی، سبب سلامت و پایداری بافت نرم می شود.

برخی از تفاوت های بین ایمپلنت های سرامیکی و ایمپلنتهای مرسوم چیست؟

از نظر ماکروسکوپی یا ظاهری ایمپلنت های سرامیکی موجود در بازار، شبیه به ایمپلنت های معمولی هستند اما از بسیاری جهات با هم تفاوت دارند. در ایالات متحده آمریکا، ما پنج سیستم ایمپلنت سرامیکی تایید شده توسط اداره ی غذا و داروی آمریکا داریم:

سه نوع از آنها تنها در بصورت مونوبلاک هستند، که همچنین به عنوان ایمپلنتهای “یک قطعه ای” شناخته می شوند. از سوی دیگر، اخیرا ایمپلنتهای سرامیکی دو قطعه ای با آباتمنتهای پروتزی سیمان شونده و پیچ شونده ارائه شده است که طیف استفاده از ایمپلنتهای سرامیکی را افزایش می دهد.
سطوح ایمپلنت های سرامیکی، بر خلاف ایمپلنت های معمولی پوشش داده نمی شوند. برای بهبود پتانسیل ادغام با استخوان(اسئواینتگریشن)، سطح آنها با استفاده از روش های کاهنده، به جای افزودنی، مانند سندبلاست یا اچینگ اسیدی یا لیزری اصلاح می شود. این یک پیشرفت منحصر به فرد است، زیرا اسئواینتگریشن با پوشش های ایمپلنت مانند هیدروکسی آپاتیت، انجام نمی شود بلکه به طور مستقیم و به درون ماده ایمپلنت صورت می گیرد.
طراحی thread در ایمپلنت های سرامیکی به اندازه ی ایمپلنتهای فلزی تهاجمی نیست. زیرا اگر آنها بیش از حد نازک و تیز باشند احتمال مضرس شدن thread وجود دارد. بنابراین، برای اکثر سیستم های ایمپلنت سرامیکی، در پروتکل های Insertion مجاز است که استخوان قبل از قرار دادن ایمپلنت tapped شود. مقادیر Insertion torque بسته به سیستم و محدوده طراحی اتصال از 25 تا 35 نیوتن سانتی متر (Ncm)  است.
مزایای استفاده از ایمپلنت های سرامیکی چیست؟
ایمپلنتهای زیرکونیایی از لحاظ مواد تشکیل دهنده، surface treatment ، طراحی thread و شیوه ای که بافت سخت و نرم به سطح آنها پاسخ می دهند، متفاوت هستند. زیرکونیا مواد بسیار پایدارتری در حضور مایعات بدن و محیط آسیب رسان دهان است.
با توجه به اینکه سرامیک پتانسیل گالوانیکی ندارد درنتیجه، دچار خوردگی نمی شود و یون های فلزی را در بافت نرم و سخت اطرافش منتشر نمی کند. انتشار یونهای فلزی از ایمپلنت های فلزی و اجزای پروتزی اغلب منجر به تغییر رنگ بافت و حتی از دست دادن استخوان اطراف ایمپلنت به دلیل التهاب می شود. مطالعه ای که در مجله یMaterials  در سال 2010 منتشر گردید، نشان داد که بافت نرم در اطراف آباتمنتهای زیرکونیایی، دارای التهاب و inflammatory infiltrate  بسیار کمتری در مقایسه با تیتانیوم است.

آیا معایب خاصی در استفاده از این ایمپلنت ها وجود دارد؟
مراحل یادگیری در این ایمپلنت ها به ویژه در طراحی یک تکه، می تواند کمی گران باشد. آنها نیاز به انتخاب موارد مناسب و برنامه ریزی دقیق دارند و در اغلب موارد شدیدا توصیه می شود جراحی به طور کامل با برنامه ی کامپیوتری هدایت شود. زیرکونیا به اندازه فلز انعطاف پذیر نیست؛ بنابراین، طراحی پروتزی و برنامه ریزی دقیق جراحی برای کاهش نیروهایoff-axis ، که توسط فلزات بهتر تحمل می شوند، بسیار مهم می باشند.
هزینه ی کاشت ایمپلنتهای سرامیکی امروزه حدود 30 درصد بالاتر از ایمپلنت های معمولی است، اما با تکنولوژی های تولیدی جدید مانند قالب گیری تزریقی و سایر موارد، هزینه ها در چند سال آینده کاهش خواهد یافت.

منبع:

http://www.drbicuspid.com/index.aspx?sec=sup&sub=bai&pag=dis&ItemID=322467