Breaking News

افزایش خطر ابتلا به سرطان در بیماران مبتلا به پريودنتيت

16 ژانویه 2018- بر طبق مطالعه ی جدیدی که در مجله موسسه ملی سرطان (12 ژانویه 2018) منتشر گردید، در بیماران مبتلا به بیماری پریودنتال شدید، خطر ابتلا به سرطان در مقایسه با افرادی که لثه های سالمی دارند یا به بیماری پریودنتال خفیف مبتلا هستند، 24 درصد بیشتر است. بیشترین خطر در موارد سرطان ریه و به دنبال آن سرطان کولورکتال مشاهده شده است.
محققان همچنین گزارش دادند که خطر ابتلا به انواع سرطان به طور کلی در بیماران بی دندان( که نشانه ی بیماری پریودنتال شدید است) 28 درصد بیشتر است، اما در این افراد، خطر ابتلا به سرطان روده ی بزرگ ، 80 درصد افزایش می یابد. آنها همچنین دریافتند که خطر ابتلا به سرطان ریه در افرادی که هرگز سیگار نکشیده اند، اما به بیماری پریودنتال شدید مبتلا هستند، بیش از دو برابر افزایش یافته است.
به گفته ی پرفسور Dominique Michaud یکی از نویسندگان این مطالعه و استاد بهداشت عمومی و پزشکی اجتماعی در دانشکده ی پزشکی دانشگاه Tufts: این مطالعه ی طولانی مدت، بزرگترین مطالعه از این نوع تا به امروز می باشد که ارتباط بیماری های لثه با سرطان را با کمک معاینات دندانپزشکی برای اندازه گیری شدت بیماری لثه قبل از تشخیص سرطان، بررسی کرده است.

ارتباط احتمالی

در این مطالعه، محققان از داده های مطالعه ی ” خطر آترواسکلروز در اجتماع پژوهی” که در آن بیش از 15،700 شرکت کننده از سنین 44 تا 66 سال حضور داشتند، استفاده کردند. همه شرکت کنندگان در ابتدای مطالعه آزمایشات پایه را انجام دادند و برای 10 سال از اواخر دهه 1990 تا سال 2012  برای ویزیتهای فالوآپ دعوت شدند.
در ویزیت چهارم، 7466 شرکت کننده تحت معاینه ی بالینی دندانپزشکی قرار گرفتند. کسانی که دارای سابقه قبلی سرطان بودند، از مطالعه حذف شدند. نویسندگان خاطر نشان کردند که مطالعه فعلی از مطالعات قبلی متفاوت است زیرا شامل معاینه ی دندانپزشکی نیز می باشد.
در معاینه ی دندانپزشکی، عمق پروبینگ و تحلیل لثه در شش سایت در تمام دندان ها اندازه گیری شد. این دو مقدار برای ارزیابی “کاهش چسبندگی لثه” به عنوان معیاری از تخریب پریودنتال، با هم جمع شدند. بر این اساس، افراد به گروه های: بدون پریودنتیت یا پریودنتیت خفیف (کمتر از 10٪ از سایت ها با از دست رفتن چسبندگی بمیزان 3 میلی متر یا کمتر)، پریودنتیت متوسط، پریودنتیت شدید (30 درصد و یا تعداد بیشتری از سایت ها با از دست رفتن چسبندگی بیش از 3 میلی متر) و بی دندان تقسیم شدند.

محققان اعلام کردند خطر ابتلا به سرطان روده ی بزرگ برای بیمارانی که در شروع تحقیق کاملا بی دندان بودند، 80 درصد بیشتر است. جالب توجه اینست که خطر ابتلا به سرطان ریه برای افرادی که مبتلا به پریودنتیت شدید بوده، اما هرگز از دخانیات استفاده نمی کردند، در مقایسه با کسانی که به پریودنتیت مبتلا نبودند یا به پریودنتیت خفیف مبتلا بودند، دو برابر افزایش داشت.
به گفته ی Elizabeth Platz همکار نویسنده ی این مقاله و معاون گروه اپیدمیولوژی دانشکده بهداشت عمومی جان هاپکینز بلومبرگ، ظاهرا پرهیز از کشیدن سیگار، خطر ابتلا به سرطان ریه را کاهش نمی دهد.
او گفت: هنگامی که ما اطلاعات افرادی که هرگز سیگار نکشیده بودند را  بررسی کردیم، شواهدی یافتیم که نشان می داد بیماری پریودنتال شدید با افزایش خطر ابتلا به سرطان ریه و سرطان کولورکتال ارتباط دارد.

محققان هیچ ارتباطی بین پریودنتیت و افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه، پروستات یا سرطان خون/ لنفاوی پیدا نکردند. با این حال، آنها اعلام کردند که ارتباط بین پریودنتیت شدید و خطر ابتلا به سرطان بطور کلی در مقایسه با کسانی که به پریودنتیت مبتلا نیستند یا به پریودنتیت خفیف مبتلا هستند، در مردان قوی تر و در زنان دیده نمی شود. همچنین این ارتباطات در میان شرکت کنندگان سیاه پوست به طور کلی ضعیف بوده و یا واضح نمی باشند، به استثنای سرطان ریه و کولورکتال، که ارتباط آنها با پریودنتیت برای همه ی نژادها مشابه بود.

کاهش مرگ و میر ناشی از سرطان

نویسندگان محدودیت اصلی مطالعات خود را اندازه جمعیت شرکت کننده و تعداد کم سرطانهای شایع دانستند. همچنین معاینات دندانپزشکی به ویزیت چهارم محدود بود. علاوه بر این، آنها اشاره کردند که طبقه بندی بیماری های پریودنتال ممکن است ناقص باشد.
با این حال، آنها معتقدند که مطالعه آنها شواهد بیشتری را ارائه داده است که نشان می دهد خطر ابتلا به سرطان در افراد مبتلا به پریودنتیت بالاتر است. اما آنها به تحقیقات بیشتری برای درک سرطانهای site-specific و تفاوت های نژادی نیاز دارند.
پرفسورMichaud  گفت: ما به تحقیقات بیشتری برای ارزیابی تاثیر پیشگیری و درمان بیماری پریودنتال بر کاهش بروز سرطان و کاهش تعداد مرگ و میر ناشی از انواع خاص سرطان نیاز داریم.

منبع و سایت خبر:

JNCI: Journal of the National Cancer Institute, 2018; DOI: 10.1093/jnci/djx278h

ttp://www.drbicuspid.com/index.aspx?sec=sup&sub=hyg&pag=dis&ItemID=322560