پریوایمپلنت لیزر دکتر فرحناز فرخی نیا
۸ مه ۲۰۱۸ – در سال های اخیر، پری ایمپلنتیت به طور گسترده ای مورد مطالعه قرار گرفته است، زیرا در این بیماری، تحلیل استخوان در اطراف ایمپلنتهای دندانی مشاهده می شود.
به عنوان یک نتیجه از عوامل متعدد، مواد مختلف ممکن است با الگوهای مختلفی، انباشت پلاک باکتریایی را افزایش دهند. هدف از این تحقیق، ارزیابی چسبندگی باکتریها به آباتمنتهای متفاوت و بررسی اثربخشی پروتکلهای مختلف استریل سازی در کاهش چسبندگی باکتریها بود.
مواد و روش ها
چهار نوع آباتمنت پیش ساخته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت:
- machined pure titanium abutments without anodization
- machined gold hue anodized pure titanium abutments
- machined pink hue anodized pure titanium abutments
- zirconia abutments with titanium connectors
تمام آباتمنتهای استریل در سوسپانسیون های جداگانه ای از باکتریها(Staphylococcus haemolyticus, Streptococcus pyogenes and Escherichia coli) غوطه ور شده و با ۱۰۸× ۳ واحد کلونی تشکیل شده در هر میلی لیتر از هر یک از سوسپانسیونهای گونه های باکتریایی، آلوده شدند. سپس، پروتکل های استریل سازی با هم مقایسه شدند: هیچ روش استریل سازی انجام نشد( بعنوان گروه کنترل)، ۱۰ دقیقه شستشو با آب، ۱۰ دقیقه انکوباسیون در ۰٫۰۵درصد کلرهگزیدین.
میکروبهای آباتمنت با سواب جمع آوری و بر روی صفحات کشت مخصوص تلقیح و به روش نیمه کمی(semi quantitative) ارزیابی شدند. رشد میکروبی در ۲۴ و ۴۸ ساعت پس از تلقیح بررسی شد.
نتایج
میکروب های نمونه برداری شده از آباتمنت های آلوده ای که هیچگونه فرآیند استریل سازی بر روی آنها انجام نشده بود، تا سه چهارم پلیت کشت را فرا گرفته بودند. شستشو با کلرهگزیدین به طور کامل آلودگی باکتریایی را از بین برده بود. از لحاظ چسبندگی باکتریایی و رشد باکتریایی در میان انواع مختلف آباتمنتها تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
نتیجه گیری
تمام آباتمنت های تجزیه و تحلیل شده از نظر چسبندگی باکتریایی، خصوصیات مشابهی را نشان دادند و غلظت کم کلرهگزیدین، بدون توجه به نوع آباتمنت، فعالیت ضدعفونی کنندگی قابل توجهی را نشان داد. برای مطالعه ی متن کامل این مقاله به آدرس منبع مراجعه کنید، امکان دانلود پی دی اف این مقاله در URL زیر وجود دارد:
منبع:
https://www.dtscience.com/influence-of-abutment-material-and-detersion-protocol-on-bacterial-adhesion-an-in-vitro-study