Breaking News

قبل از اضافه کردن فلبوتومی به روشهای درمان دندانپزشکی، از خطرات آن مطلع شوید

23 مه 2018- درصد روشهای کلی ارائه ی خدمات دندانپزشکی با تزریق آرام بخش داخل وریدی (IV) همچنان کم است. با این حال، استفاده از محصولات خونی برای درمانهای ترمیمی بافت سخت و نرم ، توسط دندانپزشکان عمومی و متخصصان، سبب افزایش فلبوتومی( گرفتن خون از بیماران) در طی این درمانها شده است.
اکثر دندانپزشکان فکر نمی کنند که خونگیری می تواند چه خطراتی را برای آنها ایجاد کند و حتی آنها را بر روی صندلی متهم قرار دهد. اگرچه خونگیری از بیمار یک روش رایج پزشکی است، اما دندانپزشکان در مقطع دکترای عمومی، آموزشی در این زمینه دریافت نمی کنند و ممکن است فقط در رشته های تحصیلات تکمیلی یا از طریق آموزش مداوم روش خونگیری را بیاموزند.

خطرات خونگیری

اطلاعات محدودی در مورد عوارض خونگیری از بیماران مستند شده است. شایع ترین این عوارض شامل آسیب های ناشی از پارستزی و درد ساعد بعد از فلبوتومی تا ناحیه ی وریدی که از آن خون دریافت شده است، می باشد که ناشی از آسیب اعصاب پوست در ناحیه ی ساعد است.
همانطور که ممکن است با تزریق بیحسی موضعی داخل دهان برای بلاک عصب آلوئولار، به این عصب آسیب وارد شود، جراحات عصب پوستی ناحیه ی ساعد نسبتا نادر است، اما ممکن است یک عارضه ی جدی در هنگام خونگیری از ساعد باشد. آسیب عصبی ناشی از یک خونگیری نامناسب می تواند منجر به وضعیت شناخته شده ای به نام claw hand (دست چنگالی) شود. این وضعیت همچنین به نامهای ulnar claw یا  spinster’s claw شناخته می شود که به علت بروز مشکل در عصب اولنار ایجاد می گردد. در این وضعیت مفاصل متاکارپوفالانژیال انگشتان چهارم و پنجم دست به حالت خمیده به پشت در آمده و مفاصل اینترفالانژیال این انگشتان خم میشوند و حالتی به دست میدهند که به آن دست چنگالی میگویند. بیمارانی با این وضعیت می توانند دست خود را بطور کامل مشت کنند، اما هنگامیکه انگشتان خود را باز می کنند، موقعیت دست آنها به حالت چنگالی شکل در می آید. انگشت حلقه و انگشت کوچک معمولا در این افراد به طور کامل در مفصل پروگزیمال اینترفالانژیال (PIP) باز نمی شود.
این وضعیت می تواند به آسیب ناخوشایندی تبدیل شود و اگر درمان نشود ممکن است منجر به از دست دادن توانایی استفاده از بازو شود. خبرنگار نیویورک تایمز در سال 2006 بر اثر یک خونگیری معمولی به این عارضه مبتلا شد و پس از آن در مورد روشهای مدیریت و درمان آن در این روزنامه مطالبی را منتشر نمود.

فقدان آموزش

بر خلاف سایر مهارت های پزشکی، در بسیاری از کشورها، فلبوتومی به آموزش تخصصی نیاز ندارد و عمدتا نظارتی بر روی آن صورت نمی گیرد. بسیاری از کارکنان بخشهای پزشکی که فلبوتومی را انجام می دهند، آموزش های کمی دریافت کرده اند که منجر انجام ناصحیح خونگیری و آسیب به بیمار می شود. حتی یک فلبوتومیست با تجربه نیز گاهی اوقات در پیدا کردن رگ دچار مشکل می شود. موسسۀ استاندارد‌های کلینیکی و آزمایشگاهی، مجموعه ای از آموزشها برای مراقبتهای استاندارد در موضوعات مختلف را ارائه می دهد. متاسفانه دندانپزشکان از استاندارد مراقبتی فلبوتومی اطلاعی ندارند. دانشکده های دندانپزشکی، به دانشجویان نحوه ی خونگیری را آموزش نمی دهند و اکثر دندانپزشکان برای آموزش خود در این زمینه سرمایه گذاری نمی کنند.
روشهای شناخته شده و موثری برای جلوگیری از آسیب به اعصاب با درنظر گرفتن جزئیات و ویژگی های تشریحی شریان های محیطی، اعصاب و رگهای بازو و ساعد وجود دارد. دستورالعملهای توصیه شده برای انتخاب رگها نیز باید در نظر گرفته شوند. برای جلوگیری از اینکه سوزن بیش از حد در عمق وارد نشود، ممکن است از سوزن کوتاهتر استفاده گردد.
پروبینگ یک روش بسیار خطرناک است که باید از آن اجتناب شود، اما تغییر جهت نیدل، یک بار در هنگام ورود نیدل مجاز است. همچنین مهم است که از بیماران قبل از خونگیری پرسیده شود که آیا آنها پیش از این دچار آسیب عصب یا سایر شرایط مانند ماستکتومی شده اند که در این صورت تکنیک های دیگری باید برای این افراد، مورد استفاده قرار گیرد.
hematom

هماتوم ناشی از تروما به رگ خونی در طی خونگیری چند روز پس از فلبوتومی

یک فلبوتومیست می تواند رگ را گم کرده و به جای آن عصب نزدیک آن را سوراخ کند، که باعث ایجاد دردی شدید و یا فلج بازو می شود. انواع دیگری از صدمات ممکن است زمانی که سوزن به طور کامل از ورید رد شده و یک شریان را سوراخ کند، اتفاق افتد که می تواند باعث خونریزی داخلی و هماتوم گردد (شکل بالا) . بیماران فلبوتومی ممکن است مستقیما از نیدل آسیب نبینند، اما ممکن است از شدت اضطراب، دچار بی هوشی شده و در نتیجه سقوط کرده و دچار آسیب شوند.

محافظت در برابر مسئولیت

خطر آسیب عصبی هرگز نمی تواند به طور کامل از بین برود، اما هنگامی که جراحتی رخ می دهد، اثبات مسئولیت در مورد صدمه ی وارد شده، بر عهده ی وکیل شاکی است، که برای پیدا کردن خطا در نحوه انجام این روش و ارزیابی آموزش حرفه ای پزشکی تلاش خواهد کرد.
بزرگترین عامل در اجتناب از عوارض فلبوتومی، آموزش مناسب این روش است. علاوه بر این، دانستن آناتومی بازو و چگونگی مدیریت عوارض آن به محدود کردن مسئولیت برای کسانی که برای انجام یک روش درمانی در دندان پزشکی از بیماران خون می گیرند، کمک می کند.
عصبی که از ناحیه ی antecubital (فرورفتگی محل اتصال بازو به ساعد)عبور می کند، ممکن است قابل مشاهده و یا قابل لمس نباشد. بسیار مهم است که افرادی که خونگیری را انجام می دهند با آناتومی بدن انسان بخوبی آشنا باشند. متخصصان پزشکی که عمل خونگیری را انجام می دهند به ویژه باید بدانند که اعصاب و شریانها در رابطه با رگهای قابل قبول برای خونگیری، در چه موقعیتی قرار می گیرند.
دندانپزشکان و متخصصان دندانپزشکی که به طور مرتب venous punctures  انجام می دهند، باید نوعی گواهینامه یا آموزش مداوم از یک منبع معتبر داشته باشند. این امر به آنها اعتماد به نفس بیشتری در هنگام انجام این روشهای روتین می دهد، همچنین کمک خواهد کرد تا آنها و بیمارانشان از عواقب ناخواسته و دادرسی و شکایت در امان بمانند.

منبع:

http://www.dentistrytoday.com/news/todays-dental-news/item/3338-know-the-risks-before-adding-phlebotomy-to-your-dental-practice