Breaking News

آیا نتایج ایمپلنت های باریک مانند ایمپلنتهای با قطر معمولی، انتظارات ما را برآورده می کنند؟

نویسنده: دکتر Lori Roniger

28 نوامبر 2018 – ایمپلنتهای باریک در مقایسه با ایمپلنتهایی با قطر معمولی چقدر کارایی دارند؟ آیا تحلیل استخوان کرستال و میزان بقای آنها مشابه است؟ از آنجاییکه تحقیقات در این زمینه محدود و متناقض بودند، دکتر Mohammed Alrabiah ، پژوهشگر گروه پروتزهای دندانی در دانشکده ی دندانپزشکی دانشگاه شاه سعودی در ریاض، برای کسب اطلاعات بیشتر به مرور مقالات و متاآنالیز داده ها، پرداخت.

در این مطالعه ی مروری، پژوهشهایی که به مقایسه ی میزان تحلیل استخوان کرستال و میزان بقای ایمپلنت های دندانی با قطر باریک و معمولی پرداخته بودند، انتخاب و بازنگری شدند. یافته های این تجزیه و تحلیل نشان داد که نتایج برای هر دو نوع ایمپلنت مشابه است، اما این نتیجه گیری باید با توجه به ناهمگونی قابل توجه مطالعات و تعداد کم مطالعات گنجانده شده در این بازنگری با احتیاط تفسیر شود. نتایج این بازنگری در Journal of Investigative and Clinical Dentistry  (9 نوامبر 2018) منتشر گردید.

دکتر Alrabiah گفت: میزان تحلیل استخوان کرستال و میزان بقای ایمپلنت های با قطر باریک و با قطر معمولی، مشابه و قابل مقایسه با یکدیگرند، اما برای رسیدن به نتیجه گیریهای قوی باید آزمایشهای تصادفی کنترل شده ی بیشتری انجام شود.

آنالیز نتایج

به گفته ی دکتر Alrabiah، استفاده از ایمپلنتهایی با قطر باریک می تواند به جلوگیری از استفاده از گرافتهای استخوانی و گسترش کرست آلوئولار در موقعیت هایی از جمله باریک بودن ریج آلوئولار، فضاهای محدود interradicular و یا مزیودیستال کمک کند و یا در موقعیتهایی که ارتفاع آلوئولار کاهش یافته است، بکار رود.

نتایج تحقیقات بالینی نشان می دهند که میزان بقای ایمپلنت های با قطر باریک مشابه با ایمپلنتهای با قطر معمولی است اما مطالعات دیگر نشان می دهد که تحلیل استخوان کرستال برای ایمپلنت های با قطر باریک نسبتا بیشتر و قدرت آنها کمتر است. با این حال، برخی مطالعات دارای بایاس هستند و تاکنون هیچ مرور سیستماتیکی برای مقایسه ی تحلیل استخوان کرستال برای دو نوع ایمپلنت انجام نشده است.

دکتر Alrabiah  بررسی های سیستماتیک و متاآنالیز کنونی را برای تعیین نرخ بقا و تعیین میزان تحلیل استخوان کرستال برای ایمپلنتهایی با قطر باریک در مقایسه با قطر معمولی انجام داد.

او پایگاه های مختلف داده های پزشکی را برای تحقیقات بالینی تصادفی گذشته نگر یا آینده نگر که از سال 1980 تا 21 ماه مه 2018 به زبان انگلیسی منتشر و در آنها از ایمپلنتهای با قطر باریک، استفاده شده بود و میزان بقا و تحلیل استخوان کرستال پری ایمپلنت، معیارهای نتیجه گیری بودند، مورد بررسی قرار داد.

این مرور با انتخاب چهار مطالعه برای ارزیابی کیفی انجام شد که سه مطالعه از 4 مطالعه برای ارزیابی کمی بررسی شدند. دو مورد از مطالعات از نوع گذشته نگر، یک مطالعه غیر تصادفی آینده نگر و یک مطالعه تصادفی کنترل دار از نوع مطالعه ی split-mouth[1]  بودند. داده های استخراج شده از مطالعات شامل عوامل جمعیتی، رضایت بیمار و عوارض درمان بود.

نویسنده، کیفیت یکی از مطالعات را بالا، و با خطر بایاس کم و کیفیت سه مطالعه ی باقیمانده را نامعلوم اعلام کرد.

هر کدام از مطالعات شامل 22 تا 119 شرکت کننده با سنین 17 تا 93 سال بودند. شرکت کنندگان در مجموع با 205 ایمپلنت تیتانیومی با قطر کم و 134 ایمپلنت تیتانیومی با قطر معمولی تحت درمان قرار گرفتند که در سه مطالعه در بخش خلفی فک و در یک مطالعه در منطقه ی قدامی جا گذاری شده بودند. در این مطالعات، ایمپلنت با قطر باریک به قطر 3.3 میلی متر یا کوچکتر اطلاق می شد.

میزان بقای ایمپلنت در چهار مطالعه از 93 تا 100 درصد متغیر بود و دوره پیگیری از سه تا پنج سال بود. عدم موفقیت ایمپلنت به علت شکستگی ایمپلنت در هیچ یک از مطالعات رخ نداده بود.

در سه مطالعه، میزان تحلیل استخوانی کرستال و میزان بقا در پیگیری بین ایمپلنت های باریک و ایمپلنت های معمولی مشابه بود، در حالی که یک مطالعه نشان داد که تحلیل استخوان کرستال در اطراف ایمپلنت های باریک نسبت به ایمپلنت های معمولی افزایش یافته است.

در سه مطالعه ای که در متاآنالیز کمّی شرکت کردند تنها ایمپلنت های خلفی مورد بررسی قرار گرفته بود. نویسنده تحلیل استخوانی crestal و نرخ بقا را برای ایمپلنتهای باریک و قطر معمولی در این مطالعات قابل مقایسه اعلام کرد. با این حال، او ناهمگونی قابل توجهی را در تحلیل استخوان crestal برای هر دو نوع ایمپلنت یافت. همچنین، برای میزان بقا یک روند مطلوب به سمت ایمپلنت های باریک و برای تحلیل استخوان کرستال یک روند اندکی مطلوب به سمت ایمپلنت های معمولی وجود داشت.

دکتر Alrabiah نوشت: داده ها و متاآنالیز ارائه شده در بررسی حاضر، برای تخمین موفقیت و عدم موفقیت طولانی مدت ایمپلنت های باریک کافی نیستند. با این حال، نتایج سه و پنج ساله ی مطالعات انتخاب شده برای این بررسی، تفاوت های قابل توجهی را نشان نداد.

تحقیقات بیشتری لازم است

بزرگترین محدودیت در بررسی کنونی، تعداد کم مطالعات انتخاب شده و کارآزمایی های کنترل شده ی تصادفی قابل اطمینان برای مقایسه ی ایمپلنتهای باریک با ایمپلنتهایی با قطر معمولی بود. بهمین دلیل شواهد علمی بدست آمده از این تجزیه و تحلیل، ضعیف هستند.

محدودیت های دیگر شامل انتخاب مطالعاتی بود که به زبان انگلیسی منتشر شده بود و غربالگری مطالعات تنها توسط یک فرد انجام شد، که می تواند منجر به از دست دادن برخی مطالعات مناسب شده باشد.

دکتر Alrabiah ، بر اهمیت انجام مطالعات بیشتر برای مقایسه ی تحلیل استخوان کرستال و میزان بقای ایمپلنت های باریک و معمولی با تعداد مشابه و ساخته شده از مواد و آلیاژهای مختلف ، تاکید کرد. علاوه بر این،  در مرور اخیر به عوارض پروتزی و بیولوژیکی پرداخته نشد، که باید در آینده این موارد و همچنین شرایط پروتزهای مختلف در دوره های پیگیری طولانی تر بررسی شود.

دکتر Alrabiah نتیجه گیری کرد: یافته های این مطالعه با توجه به ناهمگونی قابل توجه یافته ها و تعداد کم مطالعات گنجانده شده، باید با احتیاط تفسیر شود و برای دستیابی به یک نتیجه گیری قوی باید آزمایشات تصادفی کنترل شده ی بیشتری انجام گردد.

منبع:

https://www.drbicuspid.com/index.aspx?sec=sup&sub=rst&pag=dis&ItemID=323918

 

[1] The split-mouth design is a popular design in oral health research. In the most common split-mouth study, each of two treatments are randomly assigned to either the right or left halves of the dentition.