Home / خبرهای تخصصی پریودونتولوژی و ایمپلنتولوژی / بازسازی بافت تخریب شده بر اثر بیماری پریودنتال با کمک یک تکنیک جدید

بازسازی بافت تخریب شده بر اثر بیماری پریودنتال با کمک یک تکنیک جدید

۲۱ مارس ۲۰۱۹ – به گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری های ایالات متحده، حدود نیمی از مردم آمریکا در طول زندگی خود دچار بیماری پریودنتال می شوند. مشخصه ی این بیماری، لثه های ملتهب و از دست دادن استخوان اطراف دندانها است. این بیماری می تواند باعث بوی بد دهان، درد دندان ، لثه های حساس و خونریزی دهنده و در موارد شدید از دست رفتن دندان شود. حال محققان در مقاله ای در مجله ی ACS Nano ، در مورد ساخت یک غشای جدید توضیح داده اند، که با قرار دادن آن در بافت لثه ی موش، به بازسازی بافت پریودنتال کمک می کند.

پیش از این دانشمندان برای کمک به بازسازی بافت و استخوان تخریب شده بر اثر بیماری پریودنتال، ممبرانی را از قطعات پلیمری ساختند، و این ممبران را بعنوان یک لایه ی محافظ در نزدیکی ریشه ی دندان قرار دادند، این ماده با توانایی بکارگیری و تحریک سلول های بنیادی نزدیک به این ناحیه، به آنها کمک کرد تا به سلول های جدید بافت لثه و سلول های استخوانی متمایز شوند. با این حال، برای حذف این ممبران پلیمری معمولا جراحی دوم ضروری بود. البته محققان غشاها یا ممبرانهای زیست تخریب پذیر دیگری را توسعه دادند که نیاز به جراحی دوم نداشت، اما این مواد برای بازسازی بافت پریودنتال بخوبی ممبرانهای قبلی عمل نمی کرد. دکتر علیرضا مشاوری نیا، دکتر پائول وایس و همکارانشان در طی تحقیقات جدید خود ممبرانی را طراحی و تولید نمودند که به بازسازی بافت پریودنتال کمک کرده و پس از بهبودی کامل، توسط بدن جذب می شود.

آنها از پلی ε-کاپرولاکتون، که یک پلیمر زیست سازگار تایید شده برای استفاده های پزشکی است، غشاها یا ممبرانهای نانوفایبری ساختند و سپس این ممبرانها را با پلی دوپامین (PDA)، که یک پلیمر مصنوعی است پوشش دادند. پلی دوپامین شبیه به پروتئین چسبناکی که صدفها برای اتصال خود به سطوح مرطوب استفاده می کنند، عمل می کند. محققان نشان دادند که در آزمایشگاه، سلول های بنیادی دندانی، به این ممبرانها متصل شده و تمایز می یابند. پوشش PDA همچنین یونهای کلسیم و فسفات را جذب می کند که به مینرالیزاسیون سریع استخوان کمک می کند. هنگامی که محققان این ممبرانها را در لثه های موش صحرایی با نقص های پریودنتال کاشتند، نقایص استخوانی در طی هشت هفته بازسازی گردید. در طی این مدت، ممبرانها تخریب شده و توسط بدن موشها جذب شدند. در حال حاضر، محققان در حال افزودن سایر اجزا به این ممبرانهای جدید، برای کمک به بازسازی بهتر و پیشگیری از عفونت هستند.

منبع:

ACS Nano, 2019; DOI: 10.1021/acsnano.8b09623

www.sciencedaily.com/releases/2019/03/190321092218.htm