پریوایمپلنت لیزر دکتر فرحناز فرخی نیا
در این تحقیق نیاز به تجویز آنتی بیوتیک در جراحی های پریودنتال بمنظور کاهش عفونت بعد از جراحی و وجود نقش کلیدی آنتی بیوتیک ها در کاهش یا حذف عوارض التهابی بررسی گردید. همچنین دانشمندان میزان بروز عفونت بعد از عمل را، بسته به نوع عمل جراحی بررسی کرده و آن دسته از عواملی را که ممکن است بر میزان بروز عفونت تاثیر گذارد، تعیین کردند.
این کارآزمایی بالینی بصورت تصادفی ، دوسوکور، متقاطع و آینده نگر برای یک دوره ی ۱ ساله با معیارهای ورود و خروج از پیش تعریف شده ، انجام شد. تمام بیماران در این مطالعه برای هر عمل جراحی پریودنتال، به صورت تصادفی به سه دسته تقسیم شدند: گروه A ( پیشگیری کننده)، گروه B (درمانی) و گروه C (بدون آنتی بیوتیک ).
جدول زیر استفاده از آنتی بیوتیک ها و نرخ شیوع عفونت در جراحی های مختلف پریودنتال را نشان می دهد:
وضعیت بیماران تا ۱ هفته بعد از عمل جراحی و در روز کشیدن بخیه ها پیگیری شد این افراد برای درد، تورم، تب، عفونت، به تاخیر افتادن بهبود زخم و هر یافته ی قابل توجه دیگری مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل آماری مناسب به منظور بررسی اهداف مطالعه انجام گردید و P <0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.
نتایج این کارآزمایی نشان می دهد هیچ گونه عفونتی در هر یک از ۹۰ سایت جراحی در این مطالعه مشاهده نشد. در گروهی که آنتی بیوتیک پروفیلاکتیک دریافت کرده بودند(استفاده از آنتی بیوتیک قبل از جراحی) ناراحتی و درد کمتری پس از عمل گزارش شد. با این حال، هیچ تفاوت آماری معنی داری بین سه گروه وجود ندارد.
شیوع عفونت بعد از عمل جراحی پریودنتال کمتر از ۱٪ است و این ریسک کم، نیاز به استفاده ی روتین از آنتی بیوتیکها را بطور سیستمیک و فقط برای جلوگیری از عفونت، توجیه نمی کند. استفاده از آنتی بیوتیک پیشگیری کننده(پروفیلاکتیک) ممکن است نقش مهمی در پیشگیری از عوارض التهاب داشته باشد اما در مورد عفونت، استفاده از آن تفاوت معنی داری را ایجاد نمی کند.
آنتی بیوتیکها هنگامی که در جای مورد نیاز استفاده شوند، عوامل قدرتمند و مفیدی هستند. از آنتی بیوتیکها در درمان انواع خاصی از بیماری های پریودنتال پیشرفته ( صعب العلاج و تهاجمی)، در افراد در معرض خطر عفونت سیستمیک و در درمان عفونتهای پس از جراحی استفاده می شود.
از جمله دلایل دیگر استفاده از آنتی بیوتیکها می توان به : جراحی در یک سایت آلوده ، هنگامی که عمل جراحی بیش از ۲ ساعت بطول بیانجامد یا زمانی که مواد خارجی بزرگی در بدن بیمار کاشته شود، اشاره کرد.
در مطالعات گذشته نگر و آینده نگر مختلف کنترل دار، اعلام گردید هیچ سودی از استفاده از آنتی بیوتیک حتی در بیماران ایمپلنتهای دندانی با خطر کم تا متوسط مشاهده نشد. از این رو، مهم این است که متخصصان دندانپزشکی با پشتکار مسئولیت جلوگیری از استفاده ی غیر ضروری از آنتی بیوتیکها و حفظ اثر بخشی آنتی بیوتیک ها برای زمانی که واقعا به آنها نیاز است را بعهده بگیرند.
عوامل مختلف دیگری در حفاظت از بیمار در برابر عفونت بعد از عمل مهم هستند که از جمله می توان به پروتکل آسپتیک، مهارت و تجربه ی جراح، دستکاری بافت و تکنیک جراحی، طول مدت عمل و کنترل عوامل خطر سیستمیک و موضعی که موجب افزایش بروز عفونت می شوند، اشاره کرد. از این رو، استفاده از آنتی بیوتیک ها باید بر اساس نتایج مرتبط با شیوه ی عمل (procedural outcomes) تجویز شود و از تعمیم و یا استفاده ی کورکورانه از آن فقط برای احتیاط فوق العاده در پیشگیری از عفونت ها جلوگیری گردد.
منابع:
J Indian Soc Periodontol. 2014 May;18(5):570-74. DOI: ۱۰٫۴۱۰۳/۰۹۷۲-۱۲۴X.142443