Breaking News

پیشگیری از بیماری های قلبی و عروقی از دهان آغاز می شود

آترواسکلروز همچنان یکی از علل اصلی بیماریهای قلبی عروقی در سرتاسر جهان است و شواهد بالینی اخیر تایید کرده است که التهاب نقش مهمی در عوارض ناشی از آن دارد(1و2). بیماری هایی که در آنها التهاب مزمن وجود دارد (از جمله آرتریت روماتوئید، پسوریازیس، بیماری های التهابی دهان، بیماری های مزمن روده و غیره) با افزایش خطر بالقوه ی حوادث قلبی عروقی در آینده همراه هستند و برای تاثیر بالقوه ی داروها یا روش های ضد التهابی بمنظور کاهش خطر قلبی عروقی مورد مطالعه قرار گرفته اند(3). توانایی مدوله نمودن التهاب در این شرایط نیز شناسایی مسیرهای التهابی که به طور بالقوه در تنظیم هومیوستازی عروقی دخیل هستند را فراهم می کند. ارتباط بین پارامترهای بهداشت ضعیف دهان و خطر بیماری های قلبی عروقی مکررا در مطالعات مشاهداتی انسانی (مطالعات مقطعی، موردی و آینده نگر) گزارش شده است و نشان می دهد که پریودنتیت که یک بیماری التهابی دهانی شایع است، از شرایط بالقوه ی افزایش دهنده ی خطر بیماری قلبی عروقی است که در جدیدترین دستورالعمل اروپا برای پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی به آن اشاره شده است(4). علاقه به بررسی ارتباط بالقوه ی بین بهداشت دهان و بیماری های قلبی عروقی با مزایای بالقوه ی آن در پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی توضیح داده شده است. در واقع، بیماری های دهان در جوامع شایع هستند بطوری که در مجموع 3.9 میلیارد نفر در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار داده اند(5). این شیوع به طور قابل توجهی بالاتر از دیگر عوامل خطر دیگر برای بیماریهی قلبی عروقی (از جمله دیابت) است و اگر ارتباط علی و معلولی بین بیماری های دهان  و آترواسکلروز تایید شود، نسبت افراد جمعیت عمومی که ممکن است به مزایای قلبی عروقی ناشی از بهبود سلامت دهان دست یابند، و کاهش هزینه های سیستم های بهداشت عمومی قابل توجه باشد.

در شماره ی اخیر مجله قلب اروپا،  دکتر Kang و همکارانش گزارش نتایج یک مطالعه ی بزرگ، آینده نگر و مبتنی بر جمعیت را که به بررسی تاثیر بالقوه ی مراقبت های بهداشت دهان و دندان بر خطر بیماری قلبی عروقی در آینده پرداخته بود، منتشر کردند(6).

محققان با استفاده از داده های یک سیستم ملی بیمه درمانی و یک سیستم غربالگری ملی سلامت کوهورت، تقریبا کل داده های مستند جمعیت کشور کره را بررسی کردند. آنها اعلام نمودند که افزایش تعداد پوسیدگی های دندان، وجود پریودنتیت و از دست دادن تعداد بیشتری از دندان ها با افزایش خطر وقایع مهم  قلبی و عروقی در آینده (MACEs)، از جمله مرگ و میر قلبی، انفارکتوس حاد قلبی، نارسایی قلبی و سکته مغزی همراه است. موضوع مهم این است که مسواک زدن مکرر و معاینات منظم دندانپزشکی با خطر پایین تر بیماریهای قلبی عروقی همراه است و خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را در شرکت کنندگان مبتلا به بیماری های دهان کاهش می دهد. در حالی که ارتباط بین پریودنتیت و وقایع ناخوشایند بیماری های قلبی عروقی پس از تعدیل چند متغیر از جمله سن، فشار خون بالا، دیابت و سیگار کشیدن، معنای آماری خود را از دست می دهد، اما تعداد پوسیدگی های دندانی و تعداد دندانهای از دست رفته به طور قابل توجهی با خطر وقایع مهم  قلبی و عروقی در آینده، در مدل کاملا تعدیل شده، ارتباط دارد. بر اساس این نتایج، نویسندگان اظهار داشتند که استراتژی های ارتقای سلامت دهان (به عنوان مثال رفتارهای بهتر بهداشت دندان ها) می تواند خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی مرتبط با بهداشت ضعیف دهان و دندان را تغییر دهد.

نتایج Kang و همکارانش با تأیید مطالعات قبلی نشان دهنده ی تاثیر بالقوه ی بیماری های التهابی دهان بر خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی بیش از سهم عوامل خطرساز قلبی عروقی سنتی(مانند دیابت) است(7). آنها همچنین شواهد بالینی مزایای بالقوه ی حفاظت از قلب و عروق با تطابق ساده با رفتارهای بهداشتی بهتر دهان و دندان را در یک مطالعه ی آینده نگر بزرگ ارائه نمودند. این مهم است زیرا در دستورالعمل های فعلی، به فقدان دانش عمومی در مورد مزایای بالقوه ی قلبی عروقی بدست آمده از درمان فعال بیماری های دهان و دندان اشاره شده است(4).

مسیرهای بیولوژیکی نتایج حاصل از تحقیقات دکتر Kang و همکارانش هنوز مشخص نشده است. قبلا گزارش شده بود که پریودنتیت و یک رژیم درمانی شدید که سبب بهبود سلامت لثه ها می شود، می تواند التهاب سیستمیک را تغییر دهد و اثرات عمیقی بر عملکرد و بیولوژی سلول های اندوتلیال داشته باشد(8). اخیرا ما تأیید کردیم که یک درمان مشابه توانست کنترل متابولیک و عملکرد اندوتلیال را بهبود بخشد و مانع از افت عملکرد کلیه ها در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 شود(9). بر اساس این نتایج و با توجه به افزایش شدید التهاب سیستمیک در بیماران مبتلا به دیابت و بیماری های دهان، می توان حدس زد که مزایای سیستمیک ناشی از بهبود بهداشت دهان و دندان، ممکن است به کاهش قرار گرفتن در معرض التهاب مزمن سیستمیک بستگی داشته باشد (شکل 1). همانطور که توسط دکتر کانگ و همکارانش بیان شده است، این فرضیه مطابق با نتایج حاصل از مطالعه یCANTOS[1]  است که نشان می دهد کاهش التهاب سیستمیک خطر وقایع قلبی عروقی و مرگ و میر در بیماران مبتلا آترواسکلروز را کاهش می دهد(10). با این حال، در حالی که پس از درمان شدید پریودنتال در بیماران مبتلا به دیابت، کاهش قابل توجهی در پروتئین واکنشی C نسبت به گروه شاهد مشاهده نمودیم، اما نتوانستیم بین این تغییر و دیگر نشانگرهای التهابی و بهبود عملکرد اندوتلیال ارتباطی بیابیم(8 و9). نتایج کانگ و همکارانش تا حدودی تأیید می کند که علاوه بر التهاب، ممکن است عوامل مهم دیگری نیز در ارتباط بیماری های دهان با بیماری های قلبی عروقی نقش داشته باشند. در واقع، پوسیدگی دندان معمولا با بروز التهاب سیستمیک پایین تری در مقایسه با بیماری های پریودنتال ارتباط دارد و با وجود این، ارتباط آنها با حوادث قلبی عروقی ناخوشایند قویتر است. تصور می شود پاسخ التهابی سیستمیک در بیمارانی که از بیماری های دهان رنج می برند وابسته به انتقال باکتریهای بیماری زا از حفره ی دهان به سیستم گردش خون است(7). در سالهای اخیر تحقیقات زیادی بر روی اندرکنشهای میزبان- میکروبیوتا متمرکز شده است، زیرا شواهد جمع آوری شده نشان می دهند که میکروبیوتا ممکن است نقش مهمی در بیماری های قلبی عروقی داشته باشد. تغییرات در ترکیب میکروبیوتای دهان، که به عنوان dysbiosis خوانده می شود، به عنوان علت بالقوه ی بیماری های دهان پیشنهاد شده است(11) و باکتری های دهان همانطور که در شکل 1 نشان داده شده است از پلاک های آترواسکلروز جدا شده اند(12). بنابراین، دیس بیوسیز که موجب پیشرفت بیماری های دهان می شود، ممکن است به توسعه آترواسکلروز با مکانیسم هایی کمک کند که لزوما با افزایش سطح پروتئین واکنشی C مشخص نمی شوند. نقش باکتری های دهان به عنوان واسطه های اصلی ارتباط بین بیماری های دهان و بیماریهای قلبی و عروقی ممکن است مزایای مسواک زدن مکرر و معاینات منظم دندانپزشکان را که توسط کانگ و همکاران توضیح داده شد، پر رنگ تر کند. در واقع، این روش ها با کنترل بهتر پلاک میکروبی همراه است.

Cardiovascular Prevention Starts From Your Mouthشکل 1.مکانیسم های بالقوه برای افزایش خطر بیماری قلبی عروقی در بیماران مبتلا به پریودنتیت و / یا سایر بیماری های التهابی یا عفونی دهان: باکتری هایی که باعث عفونت دهان می شوند می توانند به سیستم گردش خون وارد شده و سلول های التهابی و سلول های اندوتلیال عروق را فعال کنند. آنها همچنین ممکن است در دیواره ی عروق قرار گیرند، و به طور بالقوه پیشرفت بیماری آترواسکلروز را سبب شوند. سلول های التهابی فعال شده ، تکثیر می شوند و رادیکال های آزاد تولید می کنند که ممکن است باعث کوتاه شدن تلومر، فعال شدن پاسخ تخریب DNA و اختلال در عملکرد سلولی شوند. سیتوکینهای پیش التهابی با اعمال ایمونومدولاتوری توسط سلولهای اندوتلیال و سلولهای التهابی تولید می شوند که سبب تقویت پاسخ التهابی سیستمیک و افزایش استرس اکسیداتیو سیستمیک می شوند. علاوه بر این، سلولهای اندوتلیال فعال شده، مولکول های چسبنده ای را تولید می کنند که باعث انتقال سلول های التهابی و چربی ها در فضای ساب اندوتلیال می شود و در نهایت منجر به تشکیل پلاک آترواسکلروتیک می شود. IL، اینترلوکین؛ INF، اینترفرون؛ NO، نیتریک اکسید؛ ROS، گونه های اکسیژن واکنشی؛ TNF، عامل نكروز تومور؛ VCAM، پروتئین چسبندگی سلولی عروقی.

رابطه ی بین سلامت دهان و بیماری های قلبی عروقی همچنین ممکن است در افزایش استرس اکسیداتیو (شکل 1) نهفته باشد. این ممکن است خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی و پیشرفت بیماری های دهان را با تغییر عملکرد سلول های التهابی- ایمنی توسط دو مکانیسم جداگانه تحت تاثیر قرار دهد. در مکانیسم اول، استرس اکسیداتیو درون سلولی ممکن است در دسترس بودن اکسید نیتریک را کاهش دهد، که اختلال عملکرد اندوتلیال را سبب می گردد، این ممکن است همچنین الگوی سیتوکین های تولید شده توسط سلول های التهابی- ایمنی را نیز تغییر دهد، که باعث کاهش توانایی آنها در مقابله با تجاوز باکتری ها به حفره دهان می شود(13). ما اخیرا گزارش دادیم که تولید گونه های اکسیژن واکنش پذیر میتوکندریایی در سلول های التهابی – ایمنی تحت تاثیر درمان پریودنتال قرار می گیرد، که نشان دهنده قویترین پیش بینی کننده ی تغییرات در عملکرد اندوتلیال است و با تغییرات تولید سیتوکین ها که نقش اساسی در تنظیم ایمنی ذاتی و اکتسابی دارند، همراه است(14). مکانیسم دوم، فعال شدن مزمن سلول های التهابی- ایمنی و قرار گرفتن در معرض سطوح بالای استرس اکسیداتیو ممکن است منجر به خستگی آنها شود و در نهایت منجر به پیری سلولی شود (شکل 1). ما مستند نموده ایم که در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن، طول تلومر لکوسیتها کوتاه تر است و اندازه ی تلومرها به طور مستقیم با سطوح استرس اکسیداتیو و شدت بیماری های دهان ارتباط دارد(15 و 16) . به نوبه ی خود، کوتاه شدن تلومرها با بیماری قلبی عروقی ارتباط دارد(17) و سلول هایی با تلومرهای شدیدا کوتاه ممکن است به پیشرفت بیماری های دهان کمک کنند؛ زیرا آنها سطوح بالاتری از سیتوکین های پیش التهابی را تولید می کنند و ظرفیت خود را برای مقابله ی موثر با تجاوز باکتری ها از دست می دهند.

به طور خلاصه، مطالعه Kang و همکارانش، ارتباط قوی بین سلامت دهان و خطر بیماری های قلبی عروقی را تایید می کند. این تحقیق برای اولین بار، همچنین شواهدی از تاثیر بالقوه ی بهداشت بهتر دهان و دندان را بر خطر حوادث قلبی و عروقی یا مرگ و میر در آینده ارائه نمود. در حالیکه آزمایشات بالینی بزرگ که اثرات بهداشت دهان و دندان را بر نتایج قلبی و عروقی مهم ارزیابی کنند، هنوز انجام نشده اند و مکانیزم های کاهش احتمال خطر بیماری های قلبی عروقی با حفظ سلامت دهان و دندان به طور گسترده ای ناشناخته مانده اند، این مقاله اطلاعات زیادی را به دانش ما درباره ی نقش بهداشت ضعیف دهان و دندان در بیماریهای قلبی عروقی افزود. با توجه به این که بیماری های پریودنتال شایع ترین شکل بیماری های التهابی / عفونی در سراسر جهان هستند، مزایای سلامت عمومی ناشی از بهبود سلامت دهان و دندان بطور بالقوه بزرگ خواهد بود.

منبع:

Eur Heart J. 2019;40(14):1146-1148

https://www.medscape.com/viewarticle/911953

 

[1] the Canakinumab Antiinflammatory Thrombosis Outcome Study