Breaking News

اثرات درمان پریودنتال غیرجراحی بر عملکرد قلبی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

29 آوریل 2020- پریودنتیت به طور قابل توجهی خطر عوارض دیابت را افزایش می دهد. در این کارآزمایی بالینی کنترل شده ی تصادفی، محققان تأثیر درمان غیر جراحی پریودنتال را بر عملکرد قلبی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 (T2DM) و پریودنتیت، با استفاده از اکوکاردیوگرافی بررسی کردند.

در این مطالعه 58 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 که به پریودنتیت مبتلا بودند، شرکت داشتند. به طور تصادفی 29 نفر در گروه درمان پریودنتال غیر جراحی و 29 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند که فقط به دستورالعملهای بهداشت دهان و دندان با تأخیر در درمان پریودنتال تا پایان 6 ماه مطالعه، عمل می کردند. عملکرد دیاستولیک بطن چپ (LV) این افراد توسط اکوکاردیوگرافی با شاخص تصویربرداری داپلر بافتی (نسبت ‘E/e ) ارزیابی شد؛ و هایپرتروفی LV توسط شاخص توده LV یا LVMI مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های خونی افراد شرکت کننده برای تجزیه و تحلیل بیوشیمیایی جمع آوری شد.

نتایج

تحلیل با قصد درمان (ITT[1]) نشان داد که درمان پریودنتال نسبت ‘E/e  را به میزان 1.6 کاهش می دهد[2]، که از نظر آماری معنی دار است و بهبود قابل توجهی در بیماری پریودنتال این افراد مشاهده شد(P <0.05 ).

LVMI در پیگیری 6 ماهه تغییری نکرد. سطح سرمی پپتیدNT‐proBNP[3]  (به عنوان یک نشانگر نشانگر استرس قلبی)، پروتئین واکنشی C و اینترلوکین 6 کاهش یافت، اما از نظر آماری معنی دار نبود.

نتیجه گیری

مطالعه ی حاضر اولین شواهد از تاثیر احتمالی درمان پریودنتال غیرجراحی بر بهبود عملکرد دیاستولیک قلب را در بیماران دیابتی نوع 2 و پریودنتیت، ارائه داد.

منبع:

https://www.onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/jcpe.13291?af=R

 

[1]  در اپیدمیولوژی آنالیز intention to treat  گاهی اوقات Intent to Treat   نیز نامیده می شود ، یک نوع آنالیزمبتنی بر قصد درمانی آغازین است نه بر مبنای درمانی که در نهایت تجویز می شود. در این نوع آنالیز سعی می شود تا از آنچه که در اثر مداخله پیش می آید و به اشتباه منجر می شود، جلوگیری گردد.

[2] (95% CI: −2.64 to −0.68, p  < .01)

[3] N‐terminal pro‐B type natriuretic peptide