Breaking News

متخصصان ارتودنسی باید بیماران خود را از چشم یک متخصص پریودنتیست ببینند

24 اوت 2020 – به گفته ی دکتر Jean-Marc Dersot ، کنترل پلاک موردی است که اغلب در ارتودنسی به آن توجه کافی نمی شود، اما برای درمان موفقیت آمیز ارتودنسی بسیار مهم است. دنتال تریبون بین المللی با دکتر Dersot ، به عنوان رئیس سابق جامعه ی پریودنتولوژی و ایمپلنتولوژی فرانسه، در مورد رابطه ی بین ارتودنسی و پریودنتیکس مصاحبه کرده است. دکتر Dersot ، تأکید کرد: برای جلوگیری از عوارض ارتودنسی، ارتودنتیست ها باید از بافت پریودنتال محافظت کنند.

دکتر Dersot ، معمولاً در هنگام درمان ارتودنسی مشکلات از کجا نشأت می گیرند؟

برای چند دهه، ارتودنتیست ها و پریودنتیست ها بارها ادعا کرده اند که درمان ارتودنسی هیچ عواقب مضری برای یک پریودنشیوم سالم به همراه ندارد. با این حال، یک مرور سیستمیک از مقالات منتشر شده، این ادعای رایج را تضعیف کرد و نتیجه گیری نمود که حتی اگر وضعیت پریودنتال بیمار مطلوب باشد، اثرات منفی اندکی از ارتودنسی بر پریودنشیوم مشاهده می شود. طبق این مرور که شامل 12 مطالعه ، از جمله 11 مطالعه ی غیر تصادفی بود، تحلیل لثه به میزان 0.03میلی متر، تحلیل استخوان به میزان 0.13 میلی متر و عمق پاکت تا 0.23 میلی متر را نشان داد. نتیجه گیری از این متاآنالیز واضح است: هیچ مدرک موثقی در مورد مزایای استفاده از درمان ارتودنسی برای سلامت پریودنتال وجود ندارد، و در بهترین حالت، انتظار می رود اثرات نامطلوب خفیفی بر سلامت پریودنتال بیمار باقی گذارد.

ارتودنتیست ها برای جلوگیری از بدترین مشکلات چه اقداماتی را باید انجام دهند؟

به منظور به حداقل رساندن عوارض جانبی درمان ارتودنسی بر پریودنشیوم، ارتودنتیست ها باید بتوانند بیمارانی را که می توانند بلافاصله تحت درمان ارتودنسی قرار گیرند از کسانی که ابتدا نیاز به درمان پریودنتال دارند، تشخیص دهند. قبل از شروع درمان، متخصص ارتودنسی باید بیمار خود را از چشم یک متخصص پریودنتیست ببیند.

اولا، کلیه متخصصان ارتودنسی باید اطلاعات پایه در مورد هشت علامت از پریودنتیت را داشته باشد: خونریزی لثه، درد و حساسیت، آبسه و خروج چرک، تحلیل لثه، لقی دندان، مهاجرت ثانویه(secondary migrations)، گیر غذایی و بوی بد دهان.

ثانیا، ارتودنتیست ها باید شش عامل خطر پریودنتیت را بشناسند: سابقه ی خانوادگی پریودنتیت، یک پاسخ منفی به استرس روانی، مصرف دخانیات، مستعد ابتلا به عفونت ها، cario-resistance جزئی یا کلی و سابقه ی ژنژیویت حاد اولسراتیو نكروزه.

در صورت وجود هر یک از این علائم یا عوامل خطر، ارتودنتیست باید قبل از انجام هرگونه درمان دیگری، بیمار را به پریودنتیت ارجاع دهد تا از بروز مشکلات بعدی برای بیمار جلوگیری کند. ادغام نگرانی های پریودنتال در ارتودنسی بسیار ضروری است و داشتن یک بهداشت کار دهان و دندان در کلینیک ارتودنسی کمک شایانی به رفع این مشکل می کند. داشتن پریودنشیوم سالم پیش نیازی برای شروع درمان ارتودنسی است.

در مورد تحلیل لثه چطور؟

اتیولوژی تحلیل لثه متعدد است، اما یک علت مشخص اینست: فقدان استخوان به دلیل دهی سنس یا فنستریشن(dehiscence or fenestration[1]). مقالات متعددی در موردmodern dry skulls  نتیجه گیری نموده اند که دهی سنس استخوان و تحلیل های ناشی از آن بطور فیزیولوژیکی ایجاد می شود.

کمبود استخوانی همچنین می تواند در طول درمان به یک مشکل تبدیل شود. یکی از روندهای فعلی ارتودنسی، عدم کشیدن دندان است و این بدان معنی است که محدودیتی در حرکت دندانها در جهت باکال وجود دارد. هنگامی که بخشی از ریشه خارج از bone corridor است، حتی اگر لثه در سطح عادی قرار داشته باشد، ارتودنتیست یک سایت در معرض خطر برای تحلیل لثه ایجاد کرده است.

اکثر تحلیل ها در دندانهای قدامی فک پایین اتفاق می افتد، و در ناحیه سمفیزیال(symphysial)، استخوان بسیار نازک است. بنابراین من می توانم تصور كنم كه كنترل كامل زاویه ی دندانهای قدامی فك پایین و موقعیت ریشه ها در bone corridor ، گاهی اوقات دشوار است.

 کنترل پلاک کجا وارد کار می شود؟

خوب، یک پریودنشیوم سالم، پیش نیازی برای شروع درمان ارتودنسی است. متخصص ارتودنسی عمدتاً به دلیل حمایت بافت پریودنتال و به ویژه لیگامان پریودنتال قادر است که دندانها را مرتب کند. با این وجود، التهاب لثه با هیپرپلازی زیاد، از دست دادن چسبندگی پریودنتال، تحلیل استخوان وroot resorption[2]  می تواند باعث کاهش حمایت پریودنتال شود. کلید اصلی برای جلوگیری از بروز این مشکلات و به حداقل رساندن عوارض جانبی، کنترل پلاک است. هدف از کنترل پلاک جلوگیری از تثبیت التهاب لثه بعد از درمان پریودنتال و جلوگیری از به حداقل رساندن یا کاهش عوارض جانبی مخرب ارتودنسی بر پریودنشیوم است.

چالش قبل از درمان ارتودنسی، چه در کودکان و چه در بزرگسالان ، تغییر رفتار بیمار در هنگام مدیریت پلاک و القای عادت های خوب مسواک زدن است. التهاب ناشی از پلاک دندانی در صورت وجود نقص استخوانی منجر به تحلیل لثه می شود. همچنین، یک تکنیک مسواک زدن شدید و ناصحیح می تواند با ایجاد زخم های میکرو باعث تحلیل لثه شود. به همین دلایل، کنترل پلاک آتروماتیک کارآمد، یک عامل اصلی در موفقیت ارتودنسی است.

متخصصان دندانپزشکی چه نوع مسواکی را به بیماران توصیه می کنند؟

دستگاه های ارتودنسی ثابت سبب تجمع راحت تر و سخت تر شدن پلاک می گردند. در حال حاضر، شواهد کافی از اثربخشی مسواک های سونیک و برتری آنها نسبت به مسواک های عادی وجود دارد. مسواکهای صوتی به ویژه موثر و در عین حال آتروماتیک هستند و با ملایمت با دندان ها و لثه ها رفتار می کنند. برای جدا کردن پلاک بین براکت ها، یک برس کوچک و مینیاتوری لازم است.

منبع:

https://eu.dental-tribune.com/c/curaden-ag/news/interview-orthodontists-should-see-their-patients-through-the-eyes-of-a-periodontist/


[1]  در صورتیکه سطح ریشه در یک ناحیه ی خاص فقط توسط پریوست و لثه پوشانده شده باشد و استخوان حضور نداشته باشد، اگر استخوان مارژینال(اطراف) سالم و دست نخورده باشد، فنستریشن و در غیر اینصورت دهی سنس نامیده می شود.

[2] به تخریب سمان یا عاج توسط فعالیت سمنتوکلاسنیک یا استئوکلاستیک می گویند. همچنین به عنوان تحلیل ریشه محیطی یا خارجی شناخته می شود. البته تحلیل داخلی ریشه هم وجود دارد که از داخل کانال ریشه شروع می شود.