جراحی فلپ لثه

چگونه جراحی پریودنتال می تواند دندانهای شما را نجات دهد؟

جراحی فلپ پریودنتال تکنیکی است که در آن جراح با هنرمندی، پاکت پریودنتال را با درمان جراحی و جراحی پلاستیک ترمیم می کند. “پاکت” نتیجه نهایی التهاب و عفونت است که باعث از دست رفتن چسبندگی بافت به دندان می شود و یکی از پیامدهای شایع بیماری پریودنتال(لثه) است. درمان بر اساس درک درستی از روند بیماری، تعامل بین بیوفیلم یا تجمع پلاک باکتریایی در خط لثه و مقاومت (مقاومت) سیستم ایمنی بدن در یک فرد مستعد ابتلا به (احتمال زیاد ابتلا به) این بیماری انجام می شود. هدف بلند مدت جراحی لثه، کمک به افزایش عمر دندانها است. این روش یک درمان نیست، بلکه روشی برای ایجاد محیطی است که باعث شود حفظ سلامت دندانها آسان تر گردد. بنابراین درمان با هدف کنترل علت اصلی – بیوفیلم باکتریایی- در طول زندگی یک فرد انجام می شود. تیزبینی در مراقبت در منزل و جرم گیری منظم و نظارت برای اطمینان از موفقیت این جراحی لازم است.

چشم انداز جراحی لثه

هدف از جراحی لثه درمان ناهنجاری و بافت از دست رفته توسط روند بیماری، از بین بردن “پاکت” در بافت بیمار به منظور بازگرداندن سلامت لثه و حفظ آن است. تکنیک هایی برای درمان بافت لثه و استخوان زیرین آن وجود دارد. هدف از جراحی فلپ پریودنتال عبارت است از:

از بین بردن و یا کاهش پاکت پریودنتال
بازسازی بافتهای پریودنتال و اتصال مجدد آنها به دندان.
ایجاد فرم، عملکرد و زیبایی عادی تر لثه
ارتقاء و بهبود محیط برای انجام اقدامات خوب بهداشتی برای حفظ سلامت دهان و دندان و مراقبت و نگهداری حرفه ایتوسط متخصص.

جراحی فلپ

یک رویکرد محافظه کارانه و چند منظوره است. اگر عمق پاکت پریودنتال در اطراف دندان بیش از ۵ میلیمتر باشد از جراحی فلپ لثه برای کاهش عمق این پاکتها استفاده می شود . برای درمان بیماری پریودنتیت پیشرفته باید از این روش درمانی استفاده کرد.

تکنیک های جراحی فلپ کنونی برای افزایش و به حداکثر رساندن پتانسیل بهبود بدن طراحی شده اند. جراحی فلپ محافظه کارانه ترین روش درمان پاکت پریودنتال است و یک جراحی چند منظوره می باشد. در این جراحی، یک برش داخلی برای دسترسی به بافت آسیب دیده ی لثه ایجاد می شود و بافت لثه از اطراف دندان جدا می گردد و با دستگاه اولتراسونیک به طور کامل رسوبات، پلاک ها و بیو فیلم های موجود در پاکت ها تمیز می گردد. جراحی فلپ بافت لثه، شبیه به باز کردن فلپ یک پاکت نامه است که با هدف حفاظت از تمام بافتهای سالم انجام می شود. این روش اجازه می دهد:

حذف بافت بیمار داخل پاکت ( بافت زخمی که در نتیجه زخم های باز در بافت لثه ایجاد شده است و دارای التهاب مزمن می باشند)
دسترسی به بخشهای داخلی برای درمان و تمیزنمودن سطح ریشه به طور کامل.
بازسازی استخوان و لیگامان پریودنتال از دست رفته .
اتصال بافت های سالم بطوریکه هیچ زخم بازی وجود نداشته باشد و بهبود به آسانی و به سرعت انجام شود.

ناحیه ی عمل در داخل فلپ کدام قسمت است ؟

زمانی که منطقه ی جراحی و سطوح ریشه به طور کامل و با وسواس تمیز گردید و هر گونه بافت بیمار برداشته شد، توجه می تواند به سطح ریشه و استخوان معطوف شود. در تکنیک های احیا کننده ی کنونی از مطالعات و دانش موجود در مورد انواع سلول هایی که به ایجاد بافت های جدید لیگامان پریودنتال و اتصال آنها به ریشه دندان کمک می کنند، استفاده می شود.

لیگامان پریودنتال به ریشه ی دندان متصل می شود تا از استخوان حمایت کند. لیگامان پریودنتال تشکیل شده است از:

سمان، یک ماده سیمان مانند.
الیاف لیگامان پریودنتال، ساخته شده از کلاژن، که در سمان ریشه ی دندان جاسازی شده اند.
استخوان سوکت دندان، که الیاف لیگامان به آن متصل می باشند.

لیگامان پریودنتال دندان را در استخوان مانند یک نَنُو ( hammock-like arrangement ) نگه می دارد. با تکنولوژی کنونی، تمام اجزای از دست رفته ی این سیستم را می توان بازسازی کرد.

زیبایی و جوهر رویکرد فلپ اینست که لایه های بیرونی سالم موجود در بافت لثه را حفظ می کند، در حالی که اجازه ی دسترسی و حذف بافت بیمار را مهیا کرده و بازسازی بافت جدید را تسریع می کند.

ریشه ی مشکل

تمرکز سال ها تحقیقات پریودنتال، بر مدیریت سطح ریشه بوده است. اجماع کلی اینست که ریشه باید بدقت، با فرآیندی به نام تسطیح ریشه یا دبریدمان تمیز شود و گاهی اوقات به آماده سازی بیشتر سطح ریشه با مواد خاص و یا آنتی بیوتیک ها مانند تتراسایکلین نیاز است، تنها زمانی که ریشه عاری از هر گونه آلودگی باشد می تواند به بافت جدید اجازه ی رشد و اتصال مجدد به سطح ریشه دهد. هنگامی که داخل فلپ و ریشه به تازگی تمیز شده باشد، “فاکتورهای رشد” را می توان برای تحریک و افزایش ترمیم مورد استفاده قرار داد. عوامل رشد برای تحریک تشکیل لیگامان پریودنتال جدید در انسان با موفقیت استفاده شده است.

عوامل رشد برای کمک به بازسازی پریودنتال

تحقیقات دقیق نشان داده است که این مواد طبیعی، که همچنین به عنوان سیتوکین شناخته شده اند (سیتو بمعنای سلول و کین بمعنای حرکت)، قادر به تحریک قابل توجه فعالیت های ترمیمی هستند. به عبارت ساده تر، آنها به بافت های جدید و خاص تبدیل شده و سبب ترمیم بافت می شوند. به عنوان مثال، پروتئین هایی به نام amelogenins ( amelo به معنای مینا و genin به معنای تولید) به بازسازی بافت جدید پریودنتال کمک می کنند. این پروتئینها در طول توسعه ی دندان ها و تشکیل لیگامان پریودنتال زمانی که دندانها به تازگی ظاهر می شوند، تولید می گردند. از این مواد برای تحریک تشکیل لیگامان پریودنتال جدید به طور مستقیم بر روی سطح ریشه ی تحت درمان استفاده می شود. عوامل رشد مشتق از پلاکت یا PDGFs نیز عوامل افزایش رشد قدرتمندی هستند که می توانند برای کمک به تحریک و بهبود زخم لثه استفاده شوند.

التیام زخم
درک صحیح روند ترمیم زخم به وضوح در دستیابی به نتایج عالی در جراحی حیاتی است. اخیرا علوم پایه روند بهبود زخم را با درک دقیق عوامل سلولی و فاکتورهای رشد روشن کرده است. روند التهاب، پاسخ تکاملی عمومی بدن به آسیب و عفونت، باعث می شود سلول های بنیادی به سمت محل جراحت جذب شده و عوامل رشد را ترشح کنند – یک گنج واقعی از مولکولهای جادویی که بهبود زخم را آغاز و تحریک می کنند. توانایی جداسازی این مواد، نقش آنها را تعیین کرده و سپس با سنتز یا دستکاری آنها متخصصان جراحی پریودنتال و سایر متخصصان جراحی می توانند به تسریع بهبود زخم و همچنین بازسازی بافت کمک کنند به عنوان یک نتیجه ترمیم اتفاقی نیست و نتایج قابل پیش بینی خواهد بود.

مدیریت استخوان و پیوند

استخوان، بلوک ساختمانی اساسی است که دندان را در وضعیت سالمی در بر می گیرد. چنانچه استخوان دچار تحلیل شده باشد می توان با تغییر شکل مکانیکی آن و یا با تکنیک پیوند ، بازسازی بخش از بین رفته را تحریک نمود. در واقع، این کار معمولا با ترکیبی از هر دو روش انجام می شود:

تغییر شکل مکانیکی استخوان که به استئوپلاستی شناخته می شود(استئو بمعنای استخوان وplasty به معنای تغییر شکل)، این روش نوعی هنر است که شامل شکل دهی مجدد استخوانی است که بر اثر روند بیماری تغییر شکل یافته است با روش استئوپلاستی استخوان به شکل عادی تری فرم داده می شود اینکار اجازه می دهد تا استخوان بشکل طبیعی ترمیم شود.
پیوند استخوان، به قرار دادن استخوان یا استخوان جایگزین در محل نقص ایجاد شده توسط روند بیماری گفته می شود، این بخش مانند یک داربست عمل می کند و بدن با استفاده از آن به تولید استخوان جدید می پردازد.

بازسازی هدایت شده ی بافت
یکی از روش های ابتکاری حل این مشکل است ظهور sub-gingival barrier membranes ، subterranean band-aids بود. این ابزارها به طور موثر از رشد سلول های بافت لثه با نگه داشتن آنها جلوگیری کرده و بازسازی لیگامان پریودنتال جدید از طریق هدایت رشد سلول را امکان پذیر می کند. بنابراین به این تکنیک بازسازی هدایت شده ی بافتی گفته می شود. در این روش با قرار دادن غشاء بطور مستقیم در اطراف دندان در سطح استخوان از رشد سلول در بخشهایی که نمی خواهیم جلوگیری می کنیم. این فناوری پیشرفته موجب می شود غشاها در نقطه ای که قرار داده شده اند دقیقا تا زمان مورد نیاز برای ترمیم باقی مانده و سپس حل شوند، به طوری که نیازی به خارج کردن آن از محل مورد نظر نیست.
بازسازی اتصال لیگامان پریودنتال جدید به سطح ریشه که تحت تاثیر بیماری پریودنتال قرار گرفته است یکی دیگر از چالشها است. همواره یک مسابقه بین سلولهای بوجود آورنده ی اتصال پریودنتال جدید که از پایه به سمت بالا از محل جراحی پریودنتال رشد می کنند و سلول های بافت لثه ی جدید که به سمت پایین سطح ریشه رشد می کنند، وجود دارد. بر اساس تحقیقات، این معضل هم اکنون می تواند در واقع با هدایت سلول ها در جای مناسب حل شود.

بستن فلپ

اتمام جراحی فلپ با بستن فلپ، که مانند بستن درب یک پاکت نامه است، انجام می شود. فلپهای لثه (بافت لثه) در برابر سطح ریشه و تا حد ممکن دور از فاصله ی بین دندانها ایجاد می شوند. هنگامی که از غشاءها استفاده می شود، آنها باید تا حد ممکن به طور کامل پوشیده شوند. فلپها معمولا در برابر دندان با بخیه (بخیه) نگه داشته می شوند ،با این حال، مواد و تکنیکهای بسیاری برای اینکار وجود دارد. با استفاده از فشار ملایم لخته ی خون در آن محل تشکیل شده و همراه با بخیه سبب نگهداری فلپ در موقعیت اولیه و ثبات آن تا زمان ترمیم کامل می شود. گاهی از یک پانسمان پلاستیکی قابل شکل گیری استفاده می شود، که سرتاسر فلپ را در بر می گیرد و از آن حفاظت می کند.

تخصص و تجربه
یک متخصص پریودنتیست که تکنیک های جراحی پریودنتال را آموزش دیده است و یا یک دندانپزشک عمومی که آموزشهای پیشرفته ی جراحی لثه را گذرانده است، این جراحی را انجام می دهد. اکثر روش ها با بی حسی موضعی، با استفاده از اپی نفرین (آدرنالین) که بی حسی را در طول عمل جراحی تضمین می کند با حداقل خونریزی انجام می گردد. با این حال، گاهی از داروهای ضد اضطراب یا داروهای آرام بخش خوراکی یا آرام بخشهای داخل وریدی به طوری که بیمار بیدار باشد، اما در یک حالت آرامش بیشتری قرار گیرد، استفاده می کنند. نوآوری مورد استفاده در جراحی فلپ حاصل سال ها تحقیق پریودنتال، دانش جراحان لثه ، آموزش، تجربه و زمان و چگونگی استفاده از آنها است.

منبع:

http://www.deardoctor.com/articles/periodontal-flap-surgery/page4.php